ملخص الجهاز:
"نگاهی به مطبوعات و روزنامههای زرد پوپولیستی با گرایش راست یا راست افراطی در ایران، گویای استفادهی گسترده از این واژه دربارهی طیف بزرگی از آثار هنری و کنشهای اجتماعی است که عموما با یکدیگر انسجامی ندارند: مثلا این صفت، گاه به هنر و سینما و ادبیات و نمایشهای روشنفکرانه و تجربی و آوانگارد اتلاق میشود و گاه برای آنچه میتوان «فیلمفارسیهای جدید» نامید به کار برده میشود؛ برخی اوقات نیز به فیلمهای پر مخاطب داستانی و «جشنوارهای»، یعنی فیلمهایی که یا برای جشنوارهها ساخته شده و یا در آنها برندهی جایزه میشوند، از این صفت به صورت یکسانی استفاده میشود.
این یعنی نوعی حاکمیت یک سلیقهی خاص ایدئولوژیک مثلا امروز در ایران از نظر بعضیها در برگزاری کنسرتهای (حتی کلاسیک) موسیقی ایرانی به نام «ابتذال» با مشکل روبرو میشود و بسیاری از کتابهای کلاسیک نظیر «اولیس» جیمز جویس، «مبتذل» شمرده شده؛ دستگاههای مسئول «ارزشیابی» و دادن «مجوز» گاه به دلیل وجود چند کلمه در یک کتاب به آن مجور انتشار نمیدهند و معتقدند که دارند از اخلاق مردم دفاع میکنند، و این در حالی است که همه میدانند که ما در سطح «نمایشنامههای مردمی» یک ژانر تئاتری کاملا «مبتذل» داریم که دربارهاش زیاد چیزی گفته نمیشود اما در سالنهای همیشه پر آن، تقریبا تمام آنچه «خطوط قرمز» به ویژه در زمینهی «مسائل جنسی» در هنر و کتاب در ایران مطرح است هر روز زیر پا گذاشته میشود و هیچ اتفاقی نمیافتد؛ همین را در مورد جو و موقعیت استادیومهای ورزشی فوتبال ما (همچون اغلب استادیومهای دیگر فوتبال در جهان) نیز میتوان گفت که رفتارهای بسیار «جاهلانه» و آکنده از فحشهای رکیک و زشت در آنها دیده میشود، اما این سبب تعطیل شدن و یا مجازات کسی نمیشود."