مطالعه­ی تطبیقی معماری و سینما با رویکرد آموزش معماری به کمک فیلم مقالة

مقاله­ ی حاضر، به مطالعه ­ی تطبیقی دو هنر معماری و سینما پرداخته است؛ رویکرد این مطالعه، آموزش معماری و هدف اصلی آن، استفاده از قابلیت­ های سینما در راستای تحقق این رویکرد می­باشد. با توجّه به مطالعات تطبیقی و نیز تئوری­ های مرتبط با تاویل اثر هنری پانوفسکی، رویکردی آموزش محور به این پژوهش­ ها داده شده است. آیا سینما، می­تواند به عنوان ابزار مناسب در آموزش معماری مورد استفاده قرار گیرد؟ پاسخ به سؤال و بررسی این فرضیه که "سینما به عنوان ابزار آموزشی معماری، مناسب و کارآمد است"، در گرو پاسخ به سؤالات فرعی است: 1. خروجی کار دانشجویان معماری در صورت نمایش یک فیلم، نسبت به دانشجویان دیگر که از این ابزار محروم بوده­ اند، چه تفاوتی دارد؟ 2. در صورت بهبود کیفیت اسکیس ­ها به روش پیشنهادی، میزان تأثیر و چگونگی این روش به چه صورت در کار دانشجویان نمود می­ یابد؟ این مقاله بر مبنای مطالعات استدلالی-منطقی و به­روش بررسی میدانی همراه با تحلیل کیفی در راستای رویکرد پدیدارشناسانه­ ی نمادها است. هدف مقاله­ ی پیش­رو، رسیدن به روشی کارآمد جهت افزایش راندمان آموزش معماری است و یکی از راه­حل­ های مناسب برای رسیدن به این منظور، بهره­گیری از پتانسیل­ های هنر سینما است. طی خروجی ­های پژوهش بر مبنای تحلیل کیفی داده ­ها، مشخص گردید که 75% نمرات Aو Bبه گروهی تعلق گردید که از ابزار فیلم برای آموزش بهره گرفته بودند، این در حالی است که تنها 43.75% از گروه دیگر که محروم از این ابزار بودند توانستند نمرات Aو Bرا کسب کنند؛ به طوری که 81.25% اسکیس های گروه الف به لحاظ معنایی و 62.5% آن­ها به لحاظ فرمی از فیلم نمایش داده شده به صورت آشکار یا پنهان بهره جسته­اند. از بررسی­ها و آنالیزهای صورت گرفته می­توان چنین نتیجه گرفت که این فرضیه که "سینما به عنوان ابزار آموزشی معماری، مناسب است." صحیح بوده و میزان و چگونگی آن در حوزه­ی عینی و ذهنی بررسی گردیده است.