خلاصة:
سابقه و هدف: با توجه به روند رو به رشد جمعیت سالمندان و نیز افزایش ناتوانایی‌های دوره سالمندی به دلیل بالا‌رفتن سن، توجه به انزوای اجتماعی سالمندان و نقش سلامت در کاهش این پدیده از اهمیت خاصی برخوردار می‌باشد. در این راستا هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی رابطه انزوای اجتماعی و سلامت در سالمندان شهر تهران است.
مواد و روش‌‌ها: این مطالعه مقطعی- همبستگی در سال 1396 در ارتباط با 382 نفر از سالمندان 65 سال و بالاتر شهر تهران که با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شده بودند، انجام گرفت. ابزار گردآوری اطلاعات شامل: پرسشنامه سلامت عمومی Goldberg (GHQ: General Health Questionnaire)، پرسشنامه توانایی انجام فعالیت‌های روزانه زندگی (ADL: Activities of Daily Living) و پرسشنامه سلامت اجتماعی Keyes بود. تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS 22 در 2 سطح توصیفی و تحلیلی از طریق آزمون ضریب همبستگی Pearson صورت گرفت.
یافته‌ها: 52.4 درصد از پاسخگویان دارای سلامت جسمانی، 56.8 درصد دارای سلامت اجتماعی و 60.5 درصد دارای سلامت روانی بودند و میانگین انزوای اجتماعی در سالمندان مورد مطالعه حدود 62 درصد بود. همچنین نتایج ضریب همبستگی Pearson نشان داد که بین سلامت روانی و اجتماعی سالمندان و انزوای اجتماعی آن‌ها رابطه معنا‌دار و معکوسی وجود دارد؛ به عبارت دیگر با افزایش سلامت روانی و اجتماعی، انزوای اجتماعی سالمندان کاهش می‌یابد.
نتیجه‌گیری: بین سلامت و انزوای اجتماعی در سالمندان رابطه‌ای معکوس وجود دارد و برخورداری از سلامت روانی و اجتماعی می‌تواند بر کاهش انزوای اجتماعی این قشر آسیب‌پذیر اثر مثبتی داشته باشد.
Background and Objective: Due to the growing elderly population and the
increasing age-related disabilities, considering age-related social isolation
and the role of health is important. The main purpose of this study was to
investigate the relationship between social isolation and health in the elderly
in Tehran, Iran.
Materials and Methods: This cross-sectional, correlational study was
conducted in 2017 among 382 elderlies aged 65 years old and above in
Tehran, Iran. The participants were selected through the multi-stage cluster
sampling method. The data collection tool was Goldberg General Health
Questionnaire (GHQ), Activities of Daily Living Questionnaire (ADL), and
Keizer Social Health Questionnaire. Data were analyzed by SPSS version 22
using descriptive and analytical statistics and Pearson correlation coefficient.
Results: Overall, 52.4% of the respondents had physical health, 56.8% had
social health, and 60.5% had mental health, and the mean social isolation in
the elderly was about 62%. The results of Pearson correlation coefficient
indicated a significant inverse relationship between mental health (P=0.001,
r=0.456) and social isolation (P=0.017, r=0.325) among the elderly. In other
words, with increasing mental and social health, the sense of social isolation
among the elderly is reduced.
Conclusion: There is a reverse relationship between health and social
isolation in the elderly and having mental and social health can have a
positive impact on reducing social isolation among this vulnerable stratum.
(
, 
, 
)
