تکوین یک پیاده‌راه مولفه‌های کالبدی یا رفتار جمعی؟ مقالة

فضای شهری تنها یک مفهوم کالبدی نیست، بلکه کنش تعاملات شهروندی و فعالیت‌های شهری را نیز در بر‌می‌گیرد و در حقیقت با حضور انسان و فعالیت اوست که معنا می‌یابد. پیاده‌راه به عنوان یکی از فضاهای شهری نقش مهمی در ارتقای فعالیت‌های اجتماعی‌-‌فرهنگی جامعه ایفا می‌کند. حرکت عابر پیاده در پیاده‌راه‌ها، به واسطۀ طراحی مناسب و شناختِ مبتنی‌بر جنبه‌های منظرین شهر، موجب افزایش ادراک، ارتقای هویت و احساس تعلق به محیط و زیبایی می‌شود. یکی از تحولات اخیر در گرایش‌های جدید شهرسازی جهان، توجه به حرکت پیاده و نیازهای او به عنوان یک موضوع فراموش‌شدۀ مهم شهری است. این مقاله بر آن است تا با معرفی خیابان پرنسس (Princes Street) در شهر ادینبورگ، عوامل مؤثر بر کارآمدی این خیابان را به عنوان یک خیابان پیاده‌مدار بیان کند. این پژوهش از نوع توصیفی-تحلیلی است که با مراجعه به سیر تاریخی و تحولات خیابان پرنسس، روند تغییرات و عوامل مؤثر بر شکل‌گیری این محور را به عنوان پیاده‌راه بررسی کرده است. در نتیجه مهم‌ترین مؤلفه برای پیاده‌راه‌کردن را حضور فعال افراد و پیاده‌راه‌شدن را عاملی برای تسهیل در رفت‌وآمد و امنیت افراد بیان می‌کند و با درنظر‌گرفتن این مؤلفه در هر پیاده‌راه نحوۀ شکل‌گیری آن را به دو صورت پیش‌نیاز و پس‌نیاز در نظر می‌گیرد.