بهسازی و بازآفرینی بافت‌های فرسوده شهرهای کشور؛ ضرورت تدوین سند ملی مواجهه و اقدام در بافت‌های فرسوده مقالة

بافتهای فرسوده‌ی شهری به دلیل نارسایی‌های کالبدی، کمبود خدمات و زیرساختهای شهری مناسب از یک سو، و شرایط نامطلوب زیست محیطی، مسائل اجتماعی فرهنگی و اقتصادی از دیگر سوی، به شدت نیازمند اقدامات همه جانبه برای توسعه و به بیان هستند. علیرغم مواد برنامه های سوم و « بهسازی و بازآفرینی » بهتر چهارم توسعه‌ی کشور و تسهیلات پیشبینی شده در تبصره‌ی شش قانون بودجه، که نشان دهندة توجه دولت به موضوع بهسازی، نوسازی، و بازسازی بافت‌های فرسودة شهری است، هنوز اقدامات جامع و قابل قبولی به لحاظ مقیاس و عملکرد، که بتوان آن را یک الگو دانست، انجام نشده است. از آنجایی که مسائل بافتهای شهری ما در ابعاد اقتصادی، اجتماعی فرهنگی وکالبدی، با ویژگیهای بافتهای مشابه در سایر کشورها متفاوت است، نمیتوان اقدامات و راه حلهای آنها را عینا تکرار کرد. راهکارها برای هرگونه اقدام در بافتها، باید همه جانبه، بومی شده، و در عین حال متنوع و بر مبنای استراتژ‌یهای روشن مدیریتی باشند. با توجه به موارد ذکر شده، ضرورت تدوین یک سند ملی به منظور اقدام متفق و متحد نهادهای مسئول به منظور بهسازی و بازآفرینی بافتهای فرسوده و پیشگیری از توسعة روزافزون این بافت‌ها، بیش از پیش دیده می شود، در مقالة حاضر ضمن بررسی نتایج و نواقص حاصل از اقدامات بهسازی و بازآفرینی بافتهای فرسوده در ایران، ضرورت استقرار مدیریت ویژه را در سه سطح؛ مدیریتهای کلان (سازما نهای متولی)، مجریان طرح (مدیریتهای ستاد هدایتی) و مدیریتهای ویژة اجرایی- عملیاتی (توسعه گرها)، به منظور اقدام در بافتهای فرسوده مطرح می شود و در این باره چند اقدام اصلی، که باید به صورت توامان برای سهولت دستیابی کشور به یک «سند ملی» در امرچگونگی مواجهه و اقدام در بافت‌های فرسوده شهری» انجام گیرد، تشریح میشود.