خلاصة:
رئیس جمهور افغانستان در آستانه عید فطر، آتش بس یک جانبه ای را با «طالبان مسلح » اعلام و از آنها خواست تا به این آتش بس بپیوندند. برای نخستین بار طی ١٧ سال گذشته ، این پیشنهاد مورد پذیرش رهبران طالبان قرار گرفت و در داخل و خارج افغانستان نیز با استقبال مردم مواجه شد.
طبق گزارش های منتشرشــده از ســوی سازمان ملل و بازرس ویژه بازسازی افغانســتان در خصوص وضعیت امنیتی این کشور در آستانه آتش بس با وجود رشد ٢٢٦درصدی حملات هوایی آمریکا و ناتو به مواضع شبه نظامیان از ٢٠١٦ تا ٢٠١٧، طالبان در عمل در ٧٠درصد خاک این کشور فعال ، تعداد کشته شدگان غیرنظامی زیاد و استراتژی جدید آمریکا بی نتیجه بوده است .
تلاش دولت برای ایجاد انزوای اخلاقی و سیاســی طالبان در میان اهل سنت ،کســب وجهه از دســت رفته در نتیجه تحقیر ناشی از مخالفت طالبان با دولت به عنوان دست نشــانده آمریکا و فرافکنی کردن بی کفایتی های حکومت ، مهمترین دلایل طرح آتش بس از سوی دولت بود.
آتش بس در افغانستان به رغم اهمیت نمی تواند نشانه صلح زودهنگام باشد زیرا عوامل متعدد داخلی و خارجی و منطقه ای در روند صلح اثرگذارند. با این حال اســتفاده از اهرم ارزش های مذهبی در جهت کشاندن طالبان به پای مذاکره ، اقدامی هوشمندانه است
که استفاده از آن در آینده می تواند به نتیجه منجر شود.
ملخص الجهاز:
هرچند این خبر از سوی طالبان تکذیب شد اما پذیرش فوری پیشنهاد آتش بس، در شرایطی که پیش از این هیچ گاه به درخواستهای آشتی جویانه دولت افغانستان پاسخ مثبت نداده بود و این دولت را فاقد صلاحیت لازم برای تصمیم گیری می دانست، غافلگیر کننده بود و این پرسش را ایجاد کرد که چه عواملی باعث طرح گزینه آتش بس از سوی دولت افغانستان و پذیرش آن از سوی طالبان شد؟ از طرف دیگر با توجه به تشدید حملات ناتو و آمریکا به مواضع طالبان این احتمال را باید در نظر گرفت که به رغم نفوذ در بخش قابل توجهی از خاک افغانستان، این گروه توان ادامه جنگ با شرایط پیروز را در خود سراغ ندارد و از همین رو به دنبال مذاکره آبرومندانه برای دست یابی به حداکثر امتیازها است.