جوش ملیح آبادی مقدمة ومراجعة

"آن غزل که عنوان اسرار زندگی دارد این است و از سخنان ناسرهء خویش شرم دارد: «جوش»زند بدل مرا راز نهان زندگی‌ نوش کنم چو از لبت آب روان زندگی‌ کرد دهان تو عیان سر نهان نیستی‌ بود ز نقطهء فنا شرح و بیان زندگی‌ در ظلمات زلف خود کرد نهان شب عدم‌ گشته ز آفتاب رخ نورفشان زندگی‌ چون تن نیم بسملم شد هدف نگاه تو تند مزن که میزنی شعله بجان زندگی‌ قطرهء خوی بروی تو شبنم تر بروی گل‌ بهر مشامم این دو بس عطرچکان زندگی‌ شام و سحر ز هجر تو لخت‌جگر مرا بکف‌ هست نصیب من همین لقمه ز خوان زندگی‌ نام تو برزبان من ذکراوان مرگ شد نقش تو در ضمیر من فکر زمان زندگی‌ چشم سیاه تو مرا گشت بهند رهنمون‌ بین بکجا بهمی کشد عشق عنان زندگی‌ هند بود شکرستان از لب قند شاعران‌ می‌شکنند صد شکر طوطیکان زندگی‌ از سخن«ملیح»خود عاشق تلخ‌کام را «جوش»نگر پر از شکر کرده دهان زندگی‌ شادبزی که شاد شد خاطر ما بشعر تو ساغر پر ز می ترا باد نشان زندگی"