خلاصة:
هدف این پژوهش بررسی تاثیر نسبت سرمایه بانک بر افزایش ریسک بحران مالی در صنعت بانکداری می باشد.
جامعه و نمونه آماری این پژوهش مشتمل بر ۱۰ بانک پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی
شش ساله از سال ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۵ است. این پژوهش, یک مطالعه کتابخانه ای ومبتنی برتحلیل داده های تابلویی
(پانل دیتا)می باشد .وازنظرهدف پژوهش حاضراز نوع کاربردی وازجنبه روش استنتاج توصیفی __تحلیلی وازنوع
همبستگی می باشد .وبه منظور آزمون فرضیه پژوهش از روش رگرسیون چند متغیره استفاده شده است. نتایج
حاصل از فرضیه نیز با استفاده از آمار استنباطی تحلیل شده است. نتایج آزمون فرضیه پژوهش نشان می دهد که
نسبت سرمایه تاثیر منفی و معناداری بر ریسک بحران مالی صنعت بانکداری دارد.
ملخص الجهاز:
معمولا نسبت نقدینگی مورد نیاز و نسبت بودجه مالی در زمانی که نرخ رشد تولید ناخالص داخلی مثبت باشد بر روی ریسک بحران مالی صنعت بانکداری تاثیر منفی ای می گذارد (گوبات و همکاران<FootNote No="3" Text="-Gobat et al.
ریسک های بحران مالی معمولا&quot; از نسبت نقدینگی و نسبت سرمایه نشات گرفته و اگر این ریسک تحت کنترل صنعت بانکداری در نیاید، در بلندمدت امکان دارد که تجویز نقدینگی باعث ایجاد یک نوع تورم شدید در جامعه شود (باسل و همکاران<FootNote No="6" Text="-Basel et al.
با توجه به مطالب مطرح شده هدف اصلی این پژوهش بررسی حدود استاندارد برای نسبت سرمایه و نسبت های نقدینگی و تاثیر آن بر روی ریسک بحران مالی صنعت بانکداری می باشد.
ریسک بحران مالی باعث افزایش نرخ تورم شده و در بلندمدت ارزش بازار سهام را نیز امکان دارد تحت تاثیر قرار دهد (دموکراک و همکاران<FootNote No="15" Text="-Demirgüç-Kunt et al.
همچنین نتایج پژوهش آن ها حاکی از آن بود که اگر ریسک بحران مالی در شرایط حاد تحت کنترل قرار نگیرد، تجویز و افزایش نسبت های نقدینگی و همچنین افزایش سرمایه صنعت بانکداری باعث ایجاد یک نوع تورم حبابی در جامعه شده و نرخ رشد تولید ناخالص داخلی را بشدت تحت تاثیر منفی قرار خواهد داد.
در بررسی معنیداری ضرایب با توجه نتایج ارائه شده در نگاره 4-6، از آنجایی احتمال آماره t برای ضریب متغیر نسبت سرمایه (متغیر مستقل) کوچکتر از 05/0 میباشد (0006/0)، در نتیجه وجود تاثیر معنیداری نسبت سرمایه بر افزایش ریسک بحران مالی صنعت بانکداری در سطح اطمینان 95 درصد مورد تأیید قرار میگیرد.