خلاصة:
حکمروایی خوب شهری، از جمله مفاهیمی است که رفاه عمومی شهروندان را در نظر گرفته و سیاستها و برنامههای آن در چارچوب شاخصهای خاصی قرار میگیرند. بنابراین هدف از پژوهش حاضر، بررسی شاخصهای حکمروایی خوب شهری در محلههای مرکزی شهر مریوان؛ یعنی محلههای ۱، ۲، ۴ و ۱۴ میباشد. دادهها و اطلاعات این تحقیق، به دو روش کتابخانهای و پیمایشی جمع آوری گردید که در روش پیمایشی از ابزار پرسشنامه استفاده شد که روایی و پایایی آن مورد تایید کارشناسان صاحبنظر در این زمینه قرار گرفت. حجم کلی نمونهها، ۳۸۰ نفر با استفاده از فرمول کوکران برآورد گردید، روش نمونهگیری بهصورت غیرتصادفی است و پرسشنامههای طراحی شده به صورت اتفاقی در میان شهروندان توزیع گردید. برای تجزیهوتحلیل دادهها از نرمافزار SPSS و EXCEL، استفاده گردید و با توجه به نرمال بودن دادهها، از آزمون تحلیل واریانس یکطرفه استفاده شد. در ادامه با استفاده از آزمون توکی، به بررسی تفاوت هریک از محلهها پرداخته شد. نتایج پژوهش نشان دادند که در محلههای مورد بررسی، شاخصهای حکمروایی خوب شهری در وضعیت مطلوبی قرار ندارند. محلههای یک و چهارده، تنها در شاخصهای مسئولیتپذیری، جهتگیری توافقی و عدالت، تفاوت معناداری ندارند و در سایر شاخصهای مورد بررسی، این دو محله، دارای تفاوت معناداری با یکدیگر هستند. این تفاوت معنادار با توجه تفاوت میانگین شاخصهای مورد بررسی در هر دو محله، زیاد بالا نیست و میتوان گفت وضعیت شاخصهای حکمروایی شهری در این دو محله نیز همچون محلههای دو و چهار، در وضعیت مطلوبی قرار ندارد و همه تقریبا در یک سطح قرار دارند.