ملخص الجهاز:
"لکن بموجب آنچه در محل مشهور است و طبق قرائن و امارات مقرون بصحت تشخیص داده میشود شهر قدیم بزرگتر و پرجمعیتتر از شهر کنونی بوده و فاصلهای که بین محلات امروزی است وجود نداشته و عمارت بوده است-قسمت عمده شمال و شمال شرقی و شهر فعلی اراضی مزروعی است که آن قسمت را(شهر)گویند و فعلا یکباب مسجد یک حسینیه و چند خانه در آنجا باقی مانده است که به محلهء شهر تعبیر میشود.
پارههای آجر کاشی گاهگاه از زیر خاک ظاهر میشود و بنابر همین شهرت این زمین بنام زمین مسجد باقی مانده و کسی آنرا بعنوان مالکیت تصرف و آباد نکرده است-و نیز در مشرق شهر بابک تپهای است موسوم به(تل نقارخانه)و گویند نقار- خانهء شهر در این تپه قرار داشته است.
مهمترین عمارت قدیمهء شهر بابک بعد از چند مسجد خانهایست قلعه مانند که در زمان ناصر الدین شاه قاجار،حاکم محلی و رئیس مطلق این منطقه موسوم بموسی خان بنا کرده و اکنون در ملکیت اعقاب او باقی است و برای محل دبستان پسرانهء شش کلاسه(والی)در اجارهء فرهنگ است.
هر موقع مخصوصا روز 13 فروردین که مردم درآنجا تفریح و تفرج میکنند یکی از وسایل تفریح و خنده و شادی آنان این است که اطفال و جوانان کمتر از 18 سال ازاین سوراخ میگذرند و غالبا با زحمت و خراشیده شدن دست و پا و پاره شدن لباس این کار انجام میشود و گویند هرکس که از این راه صعب العبور گذشت حلالزاده و هرکس که موفق بعبور نشد حرامزاده است-بدیهی است حرامزاده در میان کسانی که آنجا هستند وجود ندارد زیرا همگی با هرمرارتی باشند عبور میکنند.
8-میمند-این دهستان کوهستانی در 36 کیلومتری شرقی شهر بابک و دارای 1400 تن جمعیت و یکباب دبستان چهار کلاسهء پسرانه است."