دیدی ای دل - مجلة یغما الأدب والفن

چون دست بر جیب بردم از سیصد تومان مایه دیناری بجا نبود. حیرت‌زده هرچه بجیبها دست‌ میبردم و بشتر میجستم از پول گمشده کمتر اثر می‌یافتم. یاران چون این حال دیدند سبب پرسیدند و من چگونگی را بازگفمتم. دوستی یکصد تومان قرض داد. من بدهی تخته را پرداخته ببازی‌ ورق نشستم و باقی وجه را در اندک مدتی باختم. از دوستی دیگر پنجاه تومان گرفتم و آن نیز پس‌ از زد و خوردی کوتاه از آن حریفان شد. مدارا کردم باختم،جسارت ورزیدم باختم. اندک رفتم‌ باختم،بسیار خواندم باختمو هرچه کوشیدم و تجربه بکار بستم بیشتر زیان کردم! سرانجام آن شب سیصد تومان از دست داده با یکصد و پنجاه تومان دین بخانه باز گشتم و در بستر مدتی بزیر و روهای زمانه‌ و فراز و نشیبهای روزگار اندیشیدم تا خابم درربود. دیدی ای دل که ره عشق چه پر بیم و خطر بود زین سفر حاصل ما چشم تر و خون جگربود چون ببازار محبت بجز از مهر نبردیم‌ سود ما بر سر سودای غمش جمله ضرر بود نی چنین سوخته‌دل بودم و سرگشته اگر خود شعلهء آه مرا در دل سرد تو اثر بود در شب هجر که میسوختم از حسرت دیدار آنکه بوئی ز تو آورد مرا باد سحر بود ای خوش آن روز که در حلقهء عشاق بصد ناز چشم میگون ترا با من بد مست نظر بود یاد آن بوسهء مستانه هنوزم برد از دست‌ زانکه یاقوت ترا بوی گل و طعم شکر بود تا که از عشق فرحزای تو دل داشت صفائی‌ در سرم شور دگر،در دل و جان شوق دگر بود گر خطا بود دل اندر خم گیسوی تو بستن‌ کندن دل ز سر کوی تو صد بار بتر بود بازم آغوش نوازش ز سر مهر گشودی‌ گر ترا از دل دیوانهء مسحور خبر بود