خلاصة:
گننگو یکی از میمترین عناصر ساختمان متن دراماتیک است. گفتگو در فرام, وظایف مختلفی از چاه
معرفی شخصیتهاء پیشبرد داستان ایجاد فضای نمایشی, طراحی کشمکش, مقدمهچینی و زمینهچینی»
افشای اطلاعات ضروری» طرح سوّال و معرفی زمان و مکان داستان را بر عهده دارد.
اگرچه وظایف گفتگو در نمایشنامه و فیلمنامه به عنوان دو گونه از ادبیات دراماتیک. مشترک تعریف شده
اما نحوه چگونگی ارایه آن متفاوت است. میتوان به عنوان مهمترین نشانههای تمایز در گفتگوی نمایشنامه
و فیلمنامه به مواردی همچون تفاوت در تاثیرپذیری از مکان و زمان» بیان اختصاری و تصویری و نوع رویکرد
به اجرای روایت خطی اشاره کرد. نمایشنامه و فیلمنامه آقای هالو در ادبیات نمایشی معاصر ایران» نمونهای
معتبر جهت مطالعه امر تمایز در گفتگوی نمایشی میان شخصیتهاست. آقای هالو به دلیل ارایه در دو
مدیوم متفاوت, باعث فراهمکردن بستری پژوهشی برای شناخت عناصر متمایز در گفتگوی نمایشی شده
است.