خلاصة:
بافتهای تاریخی که مجموعه بناهای آن؛ پیشینه¬ی معماری، فرهنگی، تاریخی و سبک زندگی گذشته کشورمان را در خود جای داده است، سالهاست که در بسیاری از شهرها با آسیب¬های جدی مواجه شده است. در دهههای گذشته آثار به جای مانده تاریخی و بناهای باستانی ایرانی دستخوش تغییرات شگرفی شده است ، ولی برای حفظ این آثار در دوره مجلس شورای ملّی و شورای اسلامی قوانین و مقرراتی تصویب گردید. در این مقاله به بررسی کنشهای نمایندگان دو مجلس شورای ملّی و شورای اسلامی درباره آثار و بناهای تاریخی ایران پرداخته و سپس با تحلیل رویکرد نمایندگان ادوار مختلف دو مجلس یاد شده گفته می-¬شود که این فرآیند تا چه میزان توانسته است حافظ میراث آثار و بناهای تاریخی ایران باشد و آیا قانونگذار توانسته جوابگوی نیاز حفظ ابنیه و آثار تاریخی و ملی ایران در برابر تاراج و تخریب اماکن و ابنیه باشد یا خیر؟!در پایان نیز نتایج مربوط به تحلیل تطبیقی مصوبات مجلس شورای ملّی و شورای اسلامی (ادوار اول تا مجلس نهم) با استناد به مدارک موجود و مشروح مذاکرات دو مجلس در جهت اعتلای سوال اصلی تحقیق نگارش می¬گردد.
مساله اصلی پژوهش حاضر بررسی مصوبات مجالس شورای ملّی و شورای اسلامی درباره بناهای تاریخی می¬باشد و دوره اول تا نهم شورای اسلامی درباره حفظ آثار و بناهای تاریخی بررسی شود. روش انجام تحقیق هم روش توصیفی و کتابخانه¬ای می¬باشد.
ملخص الجهاز:
در دهههای گذشته آثار به جای مانده تاریخی و بناهای باستانی ایرانی دستخوش تغییرات شگرفی شده است ، ولی برای حفظ این آثار در دوره مجلس شورای ملی و شورای اسلامی قوانین و مقرراتی تصویب گردید.
قوانین الحاقی کنوانسیون های بین المللی مصوب مجلس شورای ملی 1- قانون الحاق ایران به کنوانسیون اتخاذ تدابیر لازم برای ممنوع کردن و جلوگیری از ورود و صدور و انتقال مالکیت غیر قانونی اموال فرهنگی به تصویب شانزدهمین اجلاس کنفرانس عمومی سازمان تربیتی، علمی و فرهنگی ملل متحد (یونسکو) در پاریس که مشتمل بر یک مقدمه و 26 ماده بود و اجازه تسلیم اسناد الحاق آن داده شده بود پس از تصویب در مجلس سنا، در جلسه تاریخ 1/8/1353 به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
مجلس شورای اسلامی بعد از انقلاب برای کمک به اموال فرهنگی و حفظ آثار ملی و تاریخی که ریشه در فرهنگ دارد، قوانین الحاقی پیوستن جمهوری اسلامی ایران به جامعه بین المللی را تصویب کرد.
احیاء و تغییر کاربری ابنیه تاریخی در هر کدام از شهرهای کشور به ویژه در شهرهایی که سبقه تاریخی دارند، در چند سال اخیر به یکی از دغدغه های مسئولان مربوطه تبدیل شده است، امری که موافق و مخالف نیز کم ندارد، متأسفانه مهمترین مشکل، فقدان برنامه مدون و مشخص برای احیا و مرمت آثار تاریخی و فرهنگی است، هرچند دولت میتواند با اختصاص بودجه لازم در قالب لایحه اندکی از این مشکلات بکاهد ولی نمایندگان مجلس نیز باید به اهمیت این بحث و ضرورت آن پی ببرند.