ملخص الجهاز:
"دیوید دیچز مؤلف کتاب شیوههای نقد ادبی نیز با همین پرسش،رسالهء خود را شروع کرده است:ماهیت ادبیات تخیلی چیست و فایده و ارزش آن کدام است؟ کتاب به سه فصل کلی تقسیم شده است.
در یک نگاه کلی به کتاب قطور و پر حجم شیوههای نقد ادبی-که با نثری سلیس و روان توسط شادروان استاد غلامحسین یوسفی و مرحوم استاد محمدتقی صدقیانی به فارسی برگردان شده است-انسجام و نظم خاص مباحث جلب نظر میکند و نکتهای که به ارزش این کتاب میافزاید،ترجمهء برخی از منابع و مآخذ مورد استفادهء به زبان فارسی است.
دیچز این نظریه خود را به جامعهشناسی نیز تعمیم میدهد: «جامعهشناسی میتواند به ما کمک کند تا بفهمیم چرا جویس آثار خود را بصورت موجود بقلم آورده است،اما دربارهء ارزش سبک نویسندگی جویس و یا ابهام شعر جدید چه میتواند به ما بگوید؟» او اذعان میکند که جامعهشناسی خاصیت توصیفی مهمی دارد و چون توصیف صحیح اثر باید مقدم بر ارزیابی آن باشد،میتوان جامعهشناسی را خدمتگزار نقد نامید و غالبا نیز خدمتگزاری مهم است.
حضرت امام در ابتدای بحث غنای مکاسب محرمه خود در وصف این رساله میفرماید:«رسالهای است لطیف و به انصاف،از دیگر نگاشتهها نیکتر و به حقیقت نزدیکتر است»مؤلف در این رساله ضمن نقد دیگر آراء فقهی در باب غنا،تعریف جالب و فریدی ارائه میکنند و میفرمایند:غناء،صوتی است که به خاطر تناسب بین اجزایش،قابلیت ایجاد حالت طرب را برای عموم مردم داشته باشد و طرب آن سبکی است که در اثر صوت غنایی بر انسان عارض میشود،به طوری که عقل انسان را به زوال میکشاند،چنانکه شراب موجب چنین حالتی میشود..."