خلاصة:
تحقیق حاضر با هدف مطالعه امید به آینده و عوامل مرتبط با آن در میان جوانان انجام شد. روش این تحقیق پیمایشی بود و برای گردآوری دادههای آن از پرسشنامه محققساخته امید به آینده استفاده شد. در این تحقیق 450 نفر از اعضای جامعه آماری 41600 نفری دانشجویان در حال تحصیل دانشگاههای شهر یزد (دانشگاه سراسری، دانشگاه آزاد، دانشگاه پیام نور و دانشگاه علمی کاربردی) در سال 1393-1392 با استفاده از روش نمونهگیری طبقهای انتخاب شدند. یافتههای تحقیق، میانگین امید به آینده این افراد را در سطح بالاتر از متوسط مقیاس نشان میدهد که بر اساس متغیرهای جنسیت، مقطع و رشته تحصیلی، درآمد خانواده و هویت حرفهای تبیین شده است. نتایج به دستآمده حاکی از آن است که محدودیتهای اجتماعی، نابرابریهای جنسیتی و سرخوردگیهای ایجاد شده از سوی جامعه برای دانشجویان مقاطع تحصیلی بالاتر باعث کاهش سطح امید به زندگی شده است. از سوی دیگر، بهرهمندی از سرمایههای اقتصادی و هویت حرفهای، رابطه مثبت و معناداری را با سطح امید به زندگی در این افراد نشان میدهد.
ملخص الجهاز:
یافتههای تحقیق، میانگین امید به آینده این افراد را در سطح بالاتر از متوسط مقیاس نشان میدهد که بر اساس متغیرهای جنسیت، مقطع و رشته تحصیلی، درآمد خانواده و هویت حرفهای تبیین شده است.
نتایج نشان داد که بین سن، عملکرد تحصیلی، سرمایه فرهنگی و دینداری دانشجویان و میزان امید به آینده افراد رابطه معناداری وجود دارد valle و امید به آینده در مقاطع تحصیلی مختلف با هم متفاوت است.
عسگری(1389) در نتایج پژوهش خود نشان داد بین حمایت اجتماعی، اضطراب اجتماعی، امیدواری و بهزیستی رابطه معناداری وجود دارد و حمایت اجتماعی و امیدواری مهمترین تبیینکنندههای احساس بهزیستی در میان افراد مورد مطالعه است.
جدول 1: توزیع فراوانی دانشجویان بر حسب امید به آینده {مراجعه شود به فایل جدول الحاقی} آزمون فرضیه ها نتایج حاصل از آزمون فرضیه اول همانطور که در جدول 2 آمده است، نشان داد میان امید به آینده زنان و مردان تفاوت وجود دارد و با توجه به سطح معناداری، این فرضیه مورد تایید قرار گرفت.
نتایج نشان داد میزان امید به آینده در میان دانشجویان در سطح متوسط رو به بالایی قرار دارد که همسو با نتایج تحقیق علیزاده اقدم(1390) است.
یکی دیگر از یافتههای این پژوهش نشان داد بین رشتههای مختلف تحصیلی و امید به آینده دانشجویان تفاوت وجود دارد که همسو با نتایج پژوهش عبداللهی(1389) و بهروزی و محمدی(1387) است.
همچنین سرمایههای زندگی انسان به آنها امید می دهد و موجب هدفدار شدن زندگی میشود در نتیجه در این پژوهش به بررسی رابطه بین سرمایه فرهنگی و اجتماعی و امید به آینده پرداخته شد.