نظریۀ شبکه های نوآوری؛ رویکرد تحلیلی به روابط اجتماعی - اقتصادی مقالة

یکی از مهمترین مفاهیمی که از دهۀ 1970 بر اساس فهم ساختارهای اقتصادی - اجتماعی ساخته شده نظریۀ شبکه های اجتماعی است. اگرچه علم شبکه به صورت یک پارادایم مفهومیِ قدرتمند در علم و مهندسی ظهور پیدا کرده، به نظر می رسد امروزه سازه ها و پدیده هایی نظیر شبکه های به هم پیوسته و تصادفی در گستره ای از ادبیات تحقیق شبکه های اجتماعی چندعاملی قرار دارند. این توجه بی سابقه به علم شبکه دو علت اصلی دارد: از یک طرف تعدد علوم بین رشته ای برای رسیدن به درکی عمیق از نقش تعاملاتِ بین عناصر در بازی قابلیت جمعی از سیستم های چندلایه، و ازطرف دیگر، پیشرفت فناوری و توانایی تجزیۀ شبکه در سیستم های پیچیدۀ عامل بنیان. فرض اساسی در علم شبکه این است که در سطح سیستم، ساختار و صفات شبکه به صورت ویژگی های دینامیکی به نمایش گذاشته می شوند و نفوذ می یابند. در این تحقیق، با مروری بر ادبیات نظریۀ شبکه سازی و شبکه های اجتماعی، تلاش شده تا خاستگاه، ویژگی ها، الزامات و کارکردهای شبکه های نوآوری برای فهم نظام های اقتصادی - اجتماعی با رویکردی تحلیلی از برساخت اجتماعی رفتار فردی و سازمانی و روابط بازیگران تبیین شود. این فرایند در قالب نظریۀ شبکه های نوآوری مطرح شده است.