خلاصة:
هدف از این مطالعه تعیین و بررسی عوامل موّثر برحوادث ناشی از کار ثبت‌شده در سازمان تامین اجتماعی
کل کشور و ارزیابی هزینه‌های اقتصادی آن در طول سالهای ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۴ است. مطالعه حاضر از نوع
توصیفی- تحلیلی است که حوادث ثبت‌شده در سازمان تامین اجتماعی طی سالهای ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۴ انجام
شد. ابتدا داده‌های اولیه حوادث در سیستم ثبت حوادث تامین اجتماعی استخراج و پس از طبقه‌بندی, تحلیل
و محاسبات آماری انجام شهء از آزمون چندمتغیره و محاسبات اقتصادی در تطیل ذاده‌ها استفاده گردید.
سالهای از از دست‌رفتة زندگی توسط جدول طول عمر محاسبه شد. امید به زندگی برای فوت‌شدگان و
ازکار افتادگان کلی از جدول‌های طول عمر استخراج و مجموع آنها به مثابة سالهای از دست‌رفتة زندگی به
عنوان شاخص دالی محاسبه شده است. این شاخص با مدل (۸0/5۱) نیز برآورد شد. بر حسب آمار تامین
اجتماعی, درصد افراد حادثه‌دیده به نسبت بیمه‌شده» طی این پنج سال؛ ۱۳۹۰ تا ۰۱۳۹۴ تقریبا ثابت بوده
است. به طوری که ضریب شیوع حادثه در سال ۹۰ ۱,۸۸ و در سال ۴٩ با سیر نزولی به ۱,۴۷ کاهش پیدا
کرده است. همچنین در بررسی حوادث بر حسب نوع حادثه حدود ۶۰ درصد موارد حوادث مربوط به بریدگی
و قطع عضوء سقوط و لغزیدن و گیرکردن داخل یا بین اشیا است. سال ۳٩ بیشترین آمار از کار افتادة کلی
و فوت را بین این پنج سال بر حسب شاخص دالی و ۸۷51 (به ترتیب ۱۱۹۹۴ و ۵۲۳۴ سال) داشته است.
مجموع آرزش فعلی تعهدات سازمان (سال ۱۳۹۶ تقریبا از سال, ۹۳۹۰ تا سال ۱۳۹۲ حالت صعودی داشته
است بر اساس نتایج حاصل, با وجود کاهش تدریجی شیوع بیماری‌ها در سال منتهی به ۹۵ توجه به کاهش
شیوع آنها از جنبة علل حوادث و اثرات اقتصادی آن بسیار مهم است. به خصوص از دیدگاه حفظ حرمت
وکرامت انسانی همچنین از جنبة بهره‌وری سازمان توجه به اقدامات پیشگیرانة حوادث شغلی مهم است.
ملخص الجهاز:
در اين مطالعه با توجه به اهميت حوادث شغلي و تأثيرات آن بر جان و مال افراد با در نظر گرفتن ١٠٦ ويژگي هاي کلي حادثه و مشخصات دموگرافيک افراد، اثر و سهم هر يک از فاکتورهاي بروز حوادث و همچنين سال هاي از دست رفتۀ عمر و هزينه هاي اقتصادي مربوط به آن طي سال هاي ١٣٩٠ تا ١٣٩٤ با توجه به آمار تأمين اجتماعي کل کشور را به دست آمد.
{مراجعه شود به فایل جدول الحاقی} جدول شمارة ٢: ميانگين سني ، سابقه کار و مستمري حادثه ديدگان به تفکيک از کار افتادگي و فوت ناشي از کار از نتايج به دست آمده مي توان چنين ادعا کرد که تقريبا نيمي از حوادث طي اين سال ها بين گروه سني ٢٥ تا ٣٤ سال اتفاق افتاده است ؛ يا به بياني ، تقريبا ٩٠ درصد حوادث شغلي بين گروه سني ٢٠ تا ٤٤ سال است ، و همچنين بر اساس يافته هاي پژوهش مردان از نظر حوادث شغلي يک تفاوت چشمگيري نسبت به زنان داشته اند (تقريبا ٩٨% به ٢%).
همچنين غرامت نقص عضو تقريبا درصد بالايي داشته (حدود ٥ درصد) و فقط کمتر از ١ درصد حوادث شغلي منجر به فوت شده است و همچنين در سال ٩٢، سال هاي از دست رفته زندگي از کارافتادگان و فوت شدگان ناشي از کار بر حسب شاخص دالي و ANSI به ترتيب با ١١٩٩٤ و ٥٢٢٤ سال ، بالاترين آمار بين اين ٥ سال را به خود اختصاص داده است .
(
, 
, 
)
