موانع و تهدیدهای فرا‌روی همکاری خانواده و مدرسه برای ارتقا تربیت دینی دانش‌آموزان دوره ابتدایی از نظر کارشناسان تربیت دینی مقالة

مسئله پژوهش حاضر شناسایی موانع و تهدیدهای فراروی همکاری خانواده و مدرسه برای ارتقا تربیت دینی دانش‌آموزان ابتدایی، از طریق مصاحبه با کارشناسان تربیت دینی (حوزه‌های علوم تربیتی، روان‌شناسی، علوم اسلامی و مدیران و معلمان موفق) می‌باشد. پرسش تحقیق عبارت است از: موانع و تهدیدهای موجود در رابطه با خانه و مدرسه، که می‌تواند موجب ناکارآمدی تربیت دینی در دانش‌آموزان دوره ابتدایی ‌شود، از دیدگاه کارشناسان تربیت دینی کدام است؟ مطالعة حاضر از جمله تحقیقات کیفی است که در آن از مصاحبة نیمه‌باز و روش نمونه‌گیری هدفمند، برای گردآوری اطلاعات استفاده شده است. تعداد مصاحبه‌شوندگان بیست و پنج نفر بوده اند. برای تجزیه ‌و تحلیل داده‌ها از روش تحلیل محتوای جهت‌دار بهره‌گرفته ‌شده است. نتیجة تحقیق بیانگر آن است که موانع و تهدیدهای فرا‌روی همکاری خانواده و مدرسه برای ارتقا تربیت دینی دانش‌آموزان دوره ابتدایی از نظر کارشناسان تربیت دینی، سه دسته‌اند: اول، تهدیدهای ناشی از اوضاع و شرایط فرهنگی اجتماعی جامعه؛ دوم، تهدیدهای ناشی از کاستی‌های موجود در فعالیت‌های مشارکتی کادر مدرسه؛ سوم، تهدیدهای ناشی از کاستی‌های موجود در فعالیت‌های مشارکتی والدین.

مؤلفه‌های (موانع) مشارکت اولیاء از سوی مدرسه</H2> ـ نگاه سنتی مدیر به ادارة مدرسه؛ ـ آشنا نبودن معلمان به مزایای مشارکت؛ ـ احساس ناتوانی در هدایت اولیا به سمت فعالیت‌های پرورشی؛ ـ نگاه منفی مدیر به حضور اولیاء در مدرسه؛ ـ عدم انگیزه مدیر در جلب مشارکت اولیاء؛ ـ فقدان مکان مناسب برای حضور اولیاء در مدرسه؛ ـ صوری بودن انتخاب اعضای انجمن؛ ـ نگاه سنتی به انجمن اولیاء و مربیان مدرسه؛ ـ محدودیت برنامه‌های انجمن به مسائل مالی؛ ـ نگرانی مدیر از دخالت انجمن در امور اجرایی مدرسه؛ ـ عدم نظارت علمی و دقیق بر انجمن اولیاء و مربیان؛ ـ قدرت‌طلبی مدیر؛ ـ خانواده‌های سطح پایین حق اظهارنظر ندارند؛ ـ عدم حضور معلمان در جلسات انجمن اولیاء و مربیان؛ ـ نگرش متفاوت اولیاء و مربیان نسبت به مسائل تربیتی؛ ـ فرصت ندادن به والدین برای بیان پیشنهادهایشان در مجمع عمومی اولیاء؛ ـ عدم همسویی مدیر و انجمن در مورد انتقادپذیری مدیر، معلمان و والدین؛ ـ عدم تناسب جلسات آموزش خانواده با نیاز خانواده‌ها؛ ـ تبدیل‌شدن جلسات آموزش خانواده به نکوهش خانواده‌ها؛ ـ اجباری بودن شرکت در جلسات آموزشی به جای کاربردی کردن آنها؛ ـ ضعف در اطلاع‌رسانی صحیح و به‌موقع به والدین نسبت به برنامه‌های مدرسه؛ ـ برنامه آرمانی که غالب خانواده‌ها مخالف باشند.