خلاصة:
منظومه خسرو و شیرین، یکی از پنج گنج نظامی است که شاعران توانمند بسیاری پس از او کوشیدهاند
به نظیرهپردازی این اثر بپردازند. مولاتا هاتفی خرجردی، از شاعران اواخر دوره تیموری و اوایل عصر
صفوی، از توانمندترین نظیرهپردازان و مقلدان نظامی است که شیرین و خسرواش را به تقلید از خسرو و
شیرین نظامی، سروده است. این اثر، در بین سایر شیرین و خسروهای سروده شده پس از نظامی، شباهت
زیادی به خسرو و شیرین نظامی دارد. همچنین هاتفی را در مقایسه با سایر مقلدان نظامی، باید از جمله
شاعران توانمند به شمار آورد و اثرش را از برترین خسرو و شیرینهای سروده شده در ادب پارسی شمرد.
تاکنون مقالات و بررسیهای زیادی در مورد خسرو و شیرین نظامی و برخی از نظیرهپردازان او صورت
گرفته است و اغلب، این آثار را از نظر عناصر داستان بررسی کردهاند، اما به شیرین و خسرو هاتفی، کمتر
توجه شده است. در این افزون بر بررسی روند داستان، با در نظر گرفتن تمام رخدادها و مقایسه
روایت دو شاعر از این نظر، به شخصیتهای اصلی و فرعی دو اثر و اختلاف پردازش دو شاعر به این
شخصیتها، پرداختهایم.