یکرنگی - مجلة یغما الأدب والفن

"موضوعی که بیش از هرچیز بدنبال لذت بردن از منظرهء بدیع(یکروز برفی)در ذهنم خودنمائی میکرد رنگ سفید یکدست و براق آن بود!عالی!همه‌جا یکنواخت،آنهم با رنگ سفید شفاف!... نمیدانم چه شد که ناگهان بیاد مفهوم کلمهء«یکرنگی»در اجتماعات‌ بشری افتادم،کلمه‌ای که متاسفانه در بیشتر جوامع معنای حقیقی خود را از دست‌ داده است!و حال‌آنکه در خانه و اجتماع،انسان بیش از هرچیز دیگر بآن نیازمند است و در همه‌جا و در همهء موارد وجود این موهبت خدائی جلوه و درخشندگی خاص‌ دارد. چرا بدوستان خود خیانت کنیم؟چرا در هر محفل یکنوع خودنمائی‌ داشته باشیم؟ چرا در پیش‌رو یار جانی باشیم و پشت سر دشمن خونی؟و از همه عجیب‌تر چرا اشخاص دورو و چندرنگ را بیش از دیگران به‌پسندیم و دست رأفت بسرشان‌ بکشیم تا در نتیجه تشویق شوند بیش از پیش بشغل مذموم و مطرود خود که در جا گوئی و تفتین است ادامه دهند؟ بیائید دست در دست یکدیگر به پیکار این صفت غیرانسانی برخاسته ریشهء دو رنگی و بوقلمون مآبی را از بیخ‌وبن براندازیم،باشد که مشمول لطف خدای لایزال‌ قرار گیریم و دنیائی سعادت‌بخش بقیافه‌های ناراضی و اندوهگین ما لبخند صفا و محبت بزند."