خلاصة:
رابطۀ (خارج از عرف) دختران و پسران، از معضلاتی است که در جامعۀ ما رو به فزونی است. بیداری غریزۀ جنسی همراه با شدّت یافتن تحریکات جنسی در جامعه، توصیه به حرمت روابط آزاد را تااندازهای بیاثر کرده و فاصلۀ میان بلوغ جنسی و بلوغ اجتماعی، تعجیل در ازدواج و تشکیل خانواده را ناممکن ساخته است. رابطههایی از این دست، در فرهنگ غرب، عادی و بلکه مطلوب قلمداد میشود، اما در جامعۀ اسلامی، بحرانی است که باید چاره شود. از راهکارهایی که گاه پیشنهاد میشود، ازدواج موقت است؛ اما غالباً تنها از زاویۀ رفع نیاز پسران بدان توجه میشود؛ در حالی که باید به نیازها و مشکلات دختران نیز در این مسئله توجه شود. مسئلۀ مقاله حاضر این است که چه شیوهای برای مدیریت نیاز جنسی دختران در شرایط کنونی میتوان پیشنهاد کرد و ازدواج موقت در این میان چه جایگاهی دارد؟ این مقاله میکوشد با تکیه بر خط مشی «مسئولکردن جوانان در قبال رفتارهای خود با جنس مخالف»، نشان دهد که چگونه میتوان این رفتارها را با تصویری جدید، منضبط و مشروع، تا آنجا که ممکن است تحت مدیریت خانوادهها قرار داد؛ و افزون بر کنترل و سالمسازی روابط جنسی دختران و پسران، نگرانیهای جامعه در زمینه ترویج این مسئله را رفع کرد.
The (non-ordinary) relations between girls and boys is one of the ever-worsening problems in our society. The development of the sexual instinct with the increase in the sexual stimuli in the society has neutralized the advice of forbidding the free relation to some extent and the distance between sexual maturity and social maturity has made early marriage impossible. This kind of relations is deemed as ordinary and even favorable in the Western culture, but it is, in an Islamic society, a crisis to be solved. One of the proposed solutions is temporary marriage, but it is often considered as meeting the needs of boys, whereas the needs and the problems of girls in this issue should also be considered. This paper is concerned with the problem of what way can be proposed for managing the sexual needs of girls in the present situations and what is the place of temporary marriage in this respect? Relying on the strategy of taking the youth responsible to their behaviors towards the opposite sex, the paper tries to show how these behaviors can be, as far as possible, managed by families, with a new, disciplined and legitimated picture, and how can the social concerns about the propagation of temporary marriage can be overcome, in addition to the control and legitimization of the sexual relations of girls and boys.
ملخص الجهاز:
از سوی دیگر، یکی از مشکلات ارائۀ عمومی آموزشهای جنسی این است که خود این آموزشها زمینۀ اشتیاق به این روابط را تشدید میکند و از این رو، آموزش همگانی آنها با چالشهایی روبهروست؛ اما در حالت پیشنهادی، اولا نیازی نیست که این بحثها به عنوان آموزش همگانی، برای مثال، در سطح مدرسه یا دانشگاه، مطرح شود؛ بلکه افرادی که میخواهند به اینگونه دوستیهای مشروع اقدام کنند، (همانند دیگر ازدواجهای متعارف) با اطلاع و هدایت خانوادهها در جریان این آموزشها قرار میگیرند، و ثانیا در خصوص افراد محل بحث، چون قرار است به صورت رسمی، با خواندن خطبه عقد، امکان برقراری رابطۀ میان دختر و پسر مهیا شود، تشدید اشتیاق حاصل از کسب این اطلاعات، لزوما مخرب نخواهد بود و جامعه نیز قبحی از حیث آموزش این رفتارها به دختران مشاهده نمیکند؛ در نتیجه عملا امکان پیشگیری از آن مشکلات بیشتر میشود.
راه حل هم ناظر به این بود که اگرچه در معارف اسلامی تربیت عاطفی، و تقویت حیا، تقوا و خودنگهداری مورد تأکید قرار گرفته، و پدر با روابط عاطفی صحیح میتواند تا پیش از زمان ازدواج دختر، مانع فعال شدن نیاز جنسی وی شود؛ اما در عین حال رهبانیت مردود شمرده شده و اگر کسی بهرغم رعایت اصول خودنگهداری، همچنان خود را نیازمند ارضای جنسی دانست، و حتی «ازدواج دائم با مسئولیت محدود» نتوانست مشکل را حل کند، راهی به نام ازدواج موقت پیش پای وی وجود دارد؛ و ازدواج موقت، اولا به معنای برقراری تمامی مراتب روابط جنسی نیست، و میتواند در حد یک رابطۀ جنسی محدود باشد، و ثانیا جدیگرفتن این راهکار، نه تنها توصیه به گسترش شهوترانی نیست، بلکه در مجموع میتواند زمینۀ لازم را برای کنترل و سالمسازی روابط جنسی دختران و پسران فراهم آورد.