باده شیراز - مجلة یغما الأدب والفن

این آواز دختر بود که با آهنگ از اول جدی‌تر می‌برآمد. قاضی خطبهء نکاح سر کرد. بعد از خواندن قسم عربی خطبه و علاوه تاجیکی‌ آن با زبان تاجیکی به پسر کاسه‌گر خطاب کرد و گفت: -شما که در حالت عاقل و بالغ بودن در این مجلس خیر حاضر می‌باشید این دختر حاضر ایستاده را با نکاح مسلمانی قبول کردید به زنی؟ -قبول کردم. این آواز پسر کاسه‌گر فراق رباطی بود. بعد از آن قاضی بدختر خطاب کرد و پرسید شما که در حالت عاقله و بالغه‌ بودن در این مجلس خیر حاضر می‌باشید به این جوان حاضر ایستاده با نکاح‌ مسلمانی تن خود را به زنی بخشیدید؟ -هزار بار بخشیدم. این آواز دختر بود که اکنون آرام می‌برآمد و بگوش‌ من‌شناس می‌رسید اما نمیدانستم این آواز را از که و کجا شنیده‌ام. گروه مردم‌ به بالای کاسهء آبی که عادتا در مجلس نکاح می‌گذاردند در تلاش افتادند. پسر کاسه‌گر با دختر از صفه قاضی فرآمده بطرف دروازه رفتند. دختر بطرزی که‌ در وقت به قاضی خانه درآمدن بود حالا هم دامن پسر کاسه‌گر را داشته در پهلوی‌ او می‌رفت. من با دو خیز از آنها پیشتر از دروازه قاضی‌خانه بکوچه برآمدم تا ببینم که این آوازشناس آواز که بود. از کوچه دوباره بطرف دروازهء قاضی‌ خانه رو آوردم اما بچشمان خود باور نمیکردم. دختری که در پهلوی پسر کاسه‌گر از قاضی‌خانه می‌برآمد حبیبه بود...