یادی از سعید نفیسی مقدمة ومراجعة

"نفیسی اخلاقی ملایم داشت:دهان‌بین و بی‌آزار،زودرنج،در عشق‌ورزی‌ به کتاب چندان حریص بود که زمام تأمل و احتیاط را در تهیه آن از دست می‌نهاد، و اگر کتابی هم ازو می‌خواستی بی‌دریغ به امانت می‌سپرد. آخرین بار او را در دانشگاه دیدم در هنگامی که مسعود فرزاد از اروپا بازگشته بود-و بطور معترضه باید بگویم که خانم نفیسی خواهر فرزاد است از بانوان‌ با دانش و با خرد کشور-و چون فرزاد به نفیسی نامهربان بود،از استاد نفیسی استدعا کردم از فرزاد دلجوئی کند و نهال مهربانی بنشاند. این قطعه که در مجلهء دانشکدهء سال‌ 8291 چاپ شده از اوست: الا ای گرفتار چنگ زمانه‌ منال از فشارش چنین جاودانه‌ پی آزمودن بود این فشردن‌ ندانم که این نکته دانی تو یا نه‌ که تا نفشرندش به دو دست محکم‌ ندانند که خوب و بد هندوانه از هر روی که بنگریم استاد نفیسی شخصیتی ادب دوست و ادب‌جوی و نجیب‌ و مهربان و مغتنم بود و صبر بسیار بباید که روزگار چون اوئی بپرود."