خلاصة:
سازمان جهانی گردشگری در سال 1999م. مجموعهای از کدهای اخلاقی را برای اجرا و رعایت در صنعت گردشگری تدوین نمود. ما در دهههای اخیر شاهد توجه بیشتری نسبت به اینگونه موضوعات در ادبیات گردشگری هستیم. دین اسلام در مبانی اعتقادی و نظری خود نیز به وظایف و اخلاقیات شخص مسافر پرداخته است تا سفر شخص علاوه بر جنبههای تفریحی دارای آثار معنوی و تربیتی هم باشد. در این نوشتار، با مطالعه متون دینی اسلام، مواردی که اشاره به موضوع مسافرت داشته، جمع آوری شده اند و با دستهبندی آنها، کدهای اخلاقی گردشگری مورد نظر اسلام برای فرد مسافر ارائه گردیده است. در کدهای اخلاقی دین اسلام شاهد مواردی چون وفاداری، عدم تکروی، خوشخلقی، رازداری و ... برای فرد مسافر هستیم که علاوه بر توجه به این اخلاقیات، مسافر باید وظایفی را پیش، حین و پس از مسافرت انجام دهد. در دین اسلام، انواع سفرهای آسیب زننده به دیگران نهی شده است و غیرمسلمانان و حیوانات هم باید مورد محبت مسافران قرار گیرند که این نشان از توجه کامل دین اسلام به جنبههای دنیوی و اخروی افراد معتقد دارد.
ملخص الجهاز:
در این نوشتار، با مطالعه متون دینی اسلام، مواردی که اشاره به موضوع مسافرت داشته، جمع آوری شده اند و با دستهبندی آنها، کدهای اخلاقی گردشگری مورد نظر اسلام برای فرد مسافر ارائه گردیده است.
سازمان جهانی گردشگری برای توجه بیشتر به مفاهیم ارزشی کدهای اخلاقی را برای گردشگری جهانی ارائه نمود: جدول 1: کدهای اخلاقی گردشگری بند 1, سهم گردشگری در درک و احترام دوجانبه بین مردم و جوامع بند 2, گردشگری به عنوان وسیلهای برای رفع احتیاجات فردی و جمعی بند 3, گردشگری به عنوان عاملی برای توسعه پایدار بند 4, گردشگری به عنوان استفادهکننده از میراث فرهنگی بشر و فعال در ارتقاء آنها بند 5, گردشگری به عنوان فعالیتی سودآور برای کشورها و اجتماعات میزبان بند 6, الزامات ذینفعان در توسعه گردشگری بند 7, حق رفتن به گردش و سفر بند 8, آزادی تحرکات گردشگران بند 9, حقوق کارکنان و کارآفرینان در صنعت گردشگری بند 10, به کارگیری اصول کدهای جهانی اخلاقی برای گردشگری منبع: (UNWTO: 1999) توجه و ایجاد کدهای اخلاقی در صنعت گردشگری گفتمانهای مختلفی را در دفاع و ضدیت آن در ادبیات مربوطه به همراه داشته است، به طور مثال مخالفان با این استدلال که باید گردشگران را در چگونگی رفتارشان در مقاصد گردشگری آزاد گذاشت، وجود این کدهای اخلاقی را مانعی برای پیشرفت و توسعه گردشگری میدانند (Tribe, 2009).
نتیجه در مبانی نظری دین اسلام رعایت اصول اخلاقی برای مسافران از دیرباز مورد تأکید قرار گرفته است.