ملخص الجهاز:
"این وزن بدین شرح است: --17---17---7 کهنترین نسخهیی که از این چارپارهها دیدهام،یکی در مجموعهی ملکی خود من است،که نهایت قدمت آن،حدود پایان سدهی 18 م[اوایل سدهی 13 ه.
یکی دیگر هم که بدان دسترسی یافتم،در«کتابخانهی ملی پاریس» (دارای مهر«دست آوردهی شفر»- Acquisiton Schefer ،شمارهی 9655)است،1 که مجموعهیی است از 174 رباعی به فارسی معمولی جدید،در دست نوشتهیی به خط«نیم شکسته»،از«علی بن ابی طالب نجنتن علی قراباغی»،به سال 1260 ه.
نسخه،بطور ناگهانی بپایان رسیده، درحالیکه علی الظاهر خاتمه نیافته است،بلکه بنظر میرسد این اختتام عمدی بوده باشد، چونکه مؤلف با این اظهار که همهی رباعیات باباطاهر را که تا آن تاریخ بدانها برخورده-: «تاریخ حال که هزار و دویست و شصت هجری[است]»-گردآوری کرده،دیباچهی خود را خاتمه داده است.
و با نبودن نوعی متن آن کهن که امکان داشت روشنایی بیشتری بر این موضوع بیفکند، بنظر میرسد اینها خود همهی آن چیزهایی است که فعلا میتوان به دستآورد.
مطلب دیگری که باید مورد توجه قرار گیرد؛لهجهیی است که رباعیات باباطاهر بدان نوشته آمده است،که اغلب آن را«لری»خواندهاند.
و این در حالی است که کاتب با لهجهیی که قصد نگارش آن را کرده،بنحو کامل آشنا و مانوس بوده،اینچنین حاصل کار کاملا بد است،بدتر از آن؛وقتی است که مجبوریم به نسخههای کموبیش متاخر از زمان نگارش نسخهی اصلی رسیدگی کنیم،که اغلب توسط افرادی جاهل نسبت به لهجهی پیش از زمان خود آنها،فراهم آمده است.
نتیجه،(به عنوان تکمله)-که توفیقآمیز نبوده و قابل کنار گذاشتن بود-ولی بهرحال تلف نگردیده،به صورت تجدید نظر شدهیی جهت یاری دانشجویانی که در تکاپوی رهنمونی برای پیچ و خمهای متن هستند،در جای خود قرار داده شد."