اخلاق و مشارکت در حفظ منابع طبیعی مقالة

زمینه: مشارکت مردم در تصمیم های پیرامون منابع طبیعی به عنوان آسان ترین راهکار حفظ این منابع است. به نظر می رسد برخورداری ‌انسان ها از اخلاق حفاظت از منابع طبیعی بر مشارکت آنان در حفظ این منابع اثرگذار است. پژوهش پیمایشی حاضر با هدف بررسی رابطه ‌اخلاق حفاظت از منابع طبیعی با مشارکت در پروژه احیای اراضی جنگلی تخریب یافته انجام شده است. ‌ روش: این تحقیق توصیفی- پیمایشی و جمعیت مورد مطالعه شامل تمامی روستاییان مشارکت کننده در پروژه در 58 روستای شهرستان ‌ریگان در دو بخش مرکزی و گنبکی به تعداد 1600 نفر بودند که 360 نفر از آنان با روش نمونه گیری خوشه ای برای بررسی انتخاب ‌شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه بود. آزمون های آماری مورد استفاده شامل ضریب همبستگی اسپیرمن و تحلیل رگرسیون چندگانه ‌بود. داده ها با نرم افزار ‌spss‌ تحلیل شدند.‌ یافته ها: اکثر مشارکت کنندگان در پروژه دارای اخلاق حفاظت از منابع طبیعی قوی هستند. ادراک از پیامدهای تخریب اراضی جنگلی، ‌مساحت اراضی کشاورزی، تعداد دام، تعداد اعضای خانواده، تعداد مسافرت به شهر و ارتباط با مروج دارای رابطه مثبت و معنی دار با مشارکت ‌در پروژه احیای اراضی جنگلی تخریب یافته می باشد. اخلاق حفاظت از منابع طبیعی دارای رابطه مثبت و معنی دار با مشارکت در پروژه احیای ‌اراضی جنگلی تخریب یافته می باشد. ‌ نتیجه گیری: برخورداری روستاییان از اخلاق حفاظت از منابع طبیعی با مشارکت آنان در حفظ منابع طبیعی ارتباط دارد. بنابراین، تدوین ‌محتوای دوره های آموزشی پروژه با تاکید بر تقویت اخلاق حفاظت از منابع طبیعی مورد توصیه است. ‌