خانه ی جن زده - مجلة سیاه مشق مقالة

سـپس خسـته از خوانـدن ، يکـي ديگـر بلنـد مـي شـود و بـه ديگـري نـگاه مـي کنـد، خانـه خالـي سـت ، درهـا چهـار طـاق بـاز هسـتند، فقـط کبوترهـا شـاد و خوشـحال در هياهـو بودنـد و صـداي ماشـين خرمـن کوبـي کـه در مزرعـه بـود از دوردسـت مـي آمـد. و دوبـاره تاريکـي ، بـاغ دوبـاره در سـکوت فـرو رفـت ، فقـط صـداي خـش و خـش کتـاب بـر روي علـف هـا شـنيده مـي شـد. تصويـر بـرگ هـا در شيشـه خيلـي سـبز بـه نظـر مـي آمـد. اگـر در سـالن پذيرايـي راه مـي رفتنـد، سـيب هـا بـه رنـگ زرد در مـي آمدنـد. زوج شـبح گـون در خانـه پرسـه مـي زننـد، پنجـره هـا را بـاز مـي کننـد، بـه نجـوا سـخن مـي گوينـد مبـادا مـا را بيـدار کننـد. صـورت هـا غـرق تفکرنـد، صـورت هايـي کـه خانـه را بـه دنبـال مايـه ي دل خوشـي خـود مـي کاونـد. امـن !» نبـض خانـه بـه تنـدي مـي زنـد.