خلاصة:
پژوهش حاضر با هدف بررسی مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و رویکرد ایماگوتراپی زوجین بر انعطاف پذیری کنشی زنان متاهل انجام گرفت. روش پژوهش حاضر شبهآزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل زنان متاهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر گرگان در سال 1397 بود. در این پژوهش از روش نمونهگیری غیراحتمالی داوطلبانه و گمارش تصادفی استفاده شد. پس از انتخاب حجم نمونه و گمارش آنها در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل، گروههای آزمایش مداخلات آموزشی را طی سه ماه به صورت هفتهای یک جلسه 90 دقیقهای دریافت نمودند. پرسشنامههای مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه تعارض زناشویی براتی و ثنایی (1375) و مقیاس انعطاف پذیری کنشی (کانر و دیویدسون، 2003) بود. دادههای جمعآوری شده توسط تحلیل کواریانس با بهرهگیری از نرمافزار SPSS23 تجزیه وتحلیل شد. نتایج حاصل از تحلیل دادهها نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و ایماگوتراپی بر انعطاف پذیری کنشی زنان متاهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره موثر بوده است(p<0/001). همچنین بین اثربخشی آموزش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و ایماگوتراپی بر انعطاف پذیری کنشی زنان متاهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره تفاوت معنادار مشاهده نشد(P>0.05). بر اساس یافتههای پژوهش حاضر میتوان نتیجه گرفت که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و ایماگوتراپی دارای اثربخشی مشابهی بر انعطاف پذیری کنشی زنان دارای تعارضات زناشویی بوده و می توان از این دو روش جهت بهبود انعطاف پذیری کنشی این زنان استفاده کرد.
ملخص الجهاز:
Eilenberg, Hoffmann, Jensen, & Frostholm 8.
Gehlert, Schmidt, Giegerich, Luqet 9.
بر این اساس ، مسئله اصلی پژوهش حاضر این است که آیا بین میزان اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و رویکرد ایماگوتراپی زوجین بر انعطاف پذیری کنشی زنان متاهل تفاوت وجود دارد؟ روش روش پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود.
در نهایت جهت بررسی مقایسه اثربخشی آموزش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و ایماگوتراپی بر انعطاف پذیری کنشی زنان متاهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره از آزمون تحلیل کواریانس و آزمون تعقیبی بونفرنی استفاده گردید.
نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و ایماگوتراپی بر انعطاف پذیری کنشی زنان متاهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره موثر بوده است (٠٠٠١ P).
نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و ایماگوتراپی بر انعطاف پذیری کنشی زنان متاهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره موثر بوده است (٠٠٠١ P).
در باب اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر انعطاف پذیری کنشی زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره ، یافته های این پژوهش با نتایج کروسبی و توهیگ (٢٠١٦)؛ ورسب و همکاران (٢٠١٧)؛ الینبرگ ، هافمن ، جنسن و فورستولم (٢٠١٧)؛ یو، نورتون و مک کراکن (٢٠١٧) همسو بود.
با توجه به نتایج حاصل از پژوهش حاضر که نشان از تاثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و ایماگوتراپی بر انعطاف پذیری کنشی زنان متاهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره داشت ، میتوان پیشنهاد کرد که از این دو روش در جهت بهبود انعطاف پذیری کنشی زنان دارای تعارضات زناشویی مراجعه کننده به مراکز مشاوره استفاده شود.