خلاصة:
اﯾﺠﺎد و ﭘﺎﯾﺪاری ﻧﻈﺎم ﺑﻬﺮهﺑﺮداری اراﺿﯽ ﮐﺸﺎورزی ﺑﻪ ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﺘﻌﺪد ﭘﯿﺸﺒﺮﻧﺪه و ﺑﺎزدارﻧﺪه ﺑﺴﺘﮕﯽ دارد. ﺑﺮﺗﺮی
ﻋﻮاﻣﻞ ﺑﺎزدارﻧﺪه ﺑﺮ ﻋﻮاﻣﻞ ﭘﯿﺸﺒﺮﻧﺪه، ﻣﺴﺌﻠﻪ اﺻﻠﯽ اﯾﺠﺎد و ﭘﺎﯾﺪاری ﻧﻈﺎم ﺑﻬﺮهﺑﺮداری ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت ﻧﺸﺎن داده اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ از دﺳﺖ رﻓﺘﻦ ﻧﻈﺎمﻫﺎی ﺳﻨﺘﯽ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﮐﺸﺎورزی و ﺗﻌﺪد و ﺗﮑﺮار ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎی ﻧﺎﻣﻮﻓﻖ ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻦ و ﮐﻮﭼﮑﯽ ﻗﻄﻌﺎت زراﻋﯽ دو ﻋﺎﻣﻞ اﺻﻠﯽ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺷﮑﻞﮔﯿﺮی ﻧﻈﺎم ﺑﻬﺮهﺑﺮداری ﻣﻄﻠﻮب ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. اﯾﻦ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺑﺎ ﻫﺪف شناﺳﺎﯾﯽ ﻋﻮاﻣﻞ ﺑﺎزدارﻧﺪه ﺑﺮای ﺷﮑﻞﮔﯿﺮی ﻧﻈﺎم ﺑﻬﺮهﺑﺮداری در ﻧﺎﺣﯿﻪ ﻋﻤﺮاﻧﯽ دو دﺷﺖ ﻣﻐﺎن ﺑﻪ اﻧﺠﺎم رﺳﯿﺪه اﺳﺖ. اﯾﻦ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺑﻪ روش ﮐﯿﻔﯽ و ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﺼﺎﺣﺒﻪﻫﺎی ﻧﯿﻤﻪ ﺳﺎﺧﺘﺎری و ﺑﻬﺮه ﺟﺴﺘﻦ از رﻫﯿﺎﻓﺖ و روش شناﺳﯽ ارزﯾﺎﺑﯽ ﻣﺸﺎرﮐﺘﯽ روﺳﺘﺎﯾﯽ( RRA) و ارزﯾﺎﺑﯽ ﺳﺮﯾﻊ روﺳﺘﺎﯾﯽ (RRA)ﺑﻪ اﻧﺠﺎم رﺳﯿﺪه اﺳﺖ. ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ در اﯾﻦ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺻﺎﺣﺒﺎن ﺣﻘﻮق ﻋﺮﻓﯽ اراﺿﯽ ﺑﻮده ﮐﻪ ﺑﺮاﺳﺎس روشﺷﻨﺎﺳﯽ، در ﻗﺎﻟﺐ ﮔﺮوهﻫﺎی اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ در ﮐﺎرﮔﺎهﻫﺎی ارزﯾﺎﺑﯽ روﺳﺘﺎﯾﯽ ﺣﻀﻮر ﯾﺎﻓﺘﻪ و ﺑﻪ روش ﻣﺼﺎﺣﺒﻪﻫﺎی ﻧﯿﻤﻪﺳﺎﺧﺘﺎری و ﮐﺎرﮔﺮوﻫﯽ، ﻣﻮاﻧﻊ را شناﺳﺎﯾﯽ و ﻣﻮرد ﺗﺤﻠﯿﻞ ﮔﺮوﻫﯽ ﻗﺮار دادهاﻧﺪ. ﻧﺘﺎﯾﺞ اﯾﻦ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﻧﺸﺎن داده اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎزدارﻧﺪهﻫﺎی اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻧﺎﻣﻮﻓﻖ ﮔﺬﺷﺘﻪ در اﯾﺠﺎد ﻧﻈﺎم ﺑﻬﺮهﺑﺮداری، ﺗﻘﺎﺑﻼت اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﺮز ﻗﺸﻼقﻫﺎ، ﮐﻢ زﻣﯿﻨﯽ و ﺑﯿﮑﺎری و ﻣﺤﺪودﯾﺖ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﻌﯿﺸﺘﯽ و ﺗﺸﺪﯾﺪ ﻣﻬﺎﺟﺮت در ﻣﺤﺪوده ﭘﮋوﻫﺶ، از ﺟﻤﻠﻪ ﻋﻮاﻣﻞ ﺑﺎزدارﻧﺪه در ﺷﮑﻞﮔﯿﺮی ﻧﻈﺎم ﺑﻬﺮهﺑﺮداری در ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺮ اﺳﺎس ﯾﺎﻓﺘﻪ اﯾﻦ ﺗﺤﻘﯿﻖ، در ﻣﻮاردی ﮐﻪ اﻧﻄﺒﺎق ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺳﻨﺘﯽ ﺑﺮ ﺷﺮاﯾﻂ ﺟﺪﯾﺪ ﻃﺮح ﺗﻮﺳﻌﻪ ﮐﺸﺎورزی ﺑﺎ ﺗﻐﯿﯿﺮات زﯾﺎدی روﺑﺮو ﺑﺎﺷﺪ، اﯾﺠﺎد دﮔﺮﮔﻮﻧﯽ اﺳﺎﺳﯽ در ﺳﺎﺧﺘﺎر ﻓﻌﻠﯽ ﻧﻈﺎم ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ سنتی اﺟﺘﻨﺎبﻧﺎﭘﺬﯾﺮ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ