خلاصة:
هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی زوج درمانی سیستمی- سازهگرا و آموزش الگوی ارتباطی خانواده کثرتگرا بر رضایتمندی زناشویی زنان مبتلا به سرطان سینه انجام شد. روش: این تحقیق نیمه آزمایشی همراه با طرح پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه زنان مبتلا به سرطان سینه مراجعه کننده به یکی از کلینیک های رادیوتراپی شهر تهران در سال 1394 بود که از بین آنها 30 نفر به روش نمونهگیری مبتنی بر هدف و از طریق مصاحبه انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه آموزش الگوی ارتباطی خانواده کثرتگرا، زوج درمانی سیستمی- سازهگرا وگروه کنترل جایگزین شدند. به منظورجمعآوری اطلاعات از «مقیاس رضایت زناشویی انریچ» استفاده شد. از آزمون های تحلیل کوواریانس یک متغیره و تعقیبی شفه جهت تجزیه و تحلیل دادهها استفاده شد. یافتهها: یافته ها نشان داد که زوج درمانی سیستمی- سازهگرا و آموزش الگوی ارتباطی خانواده کثرتگرا به طور معناداری بر افزایش رضایت زناشویی افراد گروه آزمایش اثربخش بودهاند (01/ 0 >p ). همچنین نتایج آزمون تعقیبی شفه نشان داد میانگین نمرات گروه آموزش الگوی ارتباطی خانواده کثرتگرا از گروه زوج درمانی سیستمی– سازهگرا به طور معناداری بیشتر است (001/ 0 >p ). نتیجهگیری: نتایج نشان داد که از بین دو رویکرد زوج درمانی سیستمی- سازهگرا و آموزش الگوی ارتباطی خانواده کثرتگرا، آموزش الگوی ارتباطی خانواده کثرت گرا در اثربخشی بر رضایت مندی زناشویی موثرتر از درمان سیستمی-سازه گرا است. بنابراین، آموزش الگوی ارتباطی خانواده کثرت گرا می تواند به عنوان مداخله ترجیحی جهت افزایش رضایت مندی زناشویی زنان مبتلا به سرطان سینه در مراکز مشاوره و روان درمانی در نظر گرفته شود.
ملخص الجهاز:
جامعه آماری شامل کلیه زنان مبتلا به سرطان سینه مراجعهکننده به یکی از کلینیکهای رادیوتراپی شهر تهران در سال 1394 بود که از بین آنها 30 نفر به روش نمونهگیری هدفمند و از طریق مصاحبه انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه آموزش الگوی ارتباطی خانواده کثرتگرا، زوج درمانی سیستمی- سازهگرا وگروه کنترل جایگزین شدند.
یافتهها: یافتهها نشان داد که زوج درمانی سیستمی- سازهگرا و آموزش الگوی ارتباطی خانواده کثرتگرا به طور معناداری بر افزایش رضایت زناشویی افراد گروه آزمایش اثربخش بودهاند (01/0p واژههای کلیدی: زوج درمانی، سیستمی- سازهگرا، الگوی ارتباطی، خانواده کثرتگرا، رضایتمندی زناشویی، سرطان سینه مقدمه یکی از جنبههای بسیار مهم نظام زناشویی، رضایتی است که همسران نسبت به رابطه زناشویی خود در ازدواج تجربه میکنند (تأنیگوچی، فریمان، تیلور و مالکارن ، 2006).
باتوجه به نتایج پژوهش پیشنهاد میگردد که با در نظر گرفتن مشاورههای روانشناختی مناسب در کلینیکهای مددکاری و انجمنهای حمایت از بیماران سرطانی، از جمله آموزش الگوی ارتباطی خانواده کثرتگرا و زوج درمانی سیستمی- سازهگرا بتوان رضایتمندی زناشویی این گروه آسیبپذیر جامعه را افزایش داد و با ملزم نمودن خانواده این بیماران برای شرکت در این برنامهها، جهت افزایش سازگاری با بیماری عضو بیمار صورت گیرد به طوری که طی برنامۀ مشاوره با خانواده مواردی چون آموزش نحوۀ مراقبت روحی- روانی بیمار و کسب سازگاری و رضایت از زندگی دیگر اعضای خانواده و همچنین نحوۀ برخورد با بیمار و به ویژه با تغییر نقشهای عضو بیمار در خانواده و مراقبت آن توسط سایر اعضای خانواده جهت افزایش رضایتمندی زناشویی بیمار و سایر اعضای خانواده توسط مشاوران و مددکاران مورد توجه قرار گیرد.