یادداشت؛ هزار ماهی قرمز این دریا... مقالة

این‌‌که همه‌ی داشته‌هایمان در فضای مجازی که سر و ته‌اش معلوم نیست و سرورهای مادرش در کشورهای دیگر هستند ثبت و ضبط بشود و بشویم ملتی بدون پشتوانه‌ی مطبوعاتی، مکتوب و مضبوط پنج، شش ساله بودم که مادربزرگم مرد، و من برای اولین بار با مفهوم مرگ، با معنای نبودن کسی که دوستش داشتم، آشنا شدم، نبودنی که باعث شد برای اولین بار اشک پدرم را که ستاره‌ی زندگی‌ام بود، ببینم و من را هم از نشستن پای بساط چای مادربزرگ محروم کرد، او رفت و دیگر نیامد و من معنی نبودن را خیلی زود و تلخ فهمیدم. و غافل از این واقعیت که مطبوعات تحلیلی و تخصصی حافظه‌ی تاریخی و مکتوب ما هستند و تحلیل‌گر اوضاع زمانه‌ای که در آن زندگی می‌کنیم و باز هم مثل همیشه تاریخ خام‌دستانه و خام‌اندیشانه منافع کوتاه مدتمان را بر منافع بلند مدت ترجیح می‌دهیم.