طرح ایده تن‌سیاست بر اساس اندیشه‌های کریستوا مقالة

کریستوا با تفکیک امر نشانه‌ای و امر نمادین، در پی بازگرداندن کورای نشانه‌ای به قلمرو سیاست است. کورا دربرگیرنده نیروی لیبیدویی متعلق به رابطه مادر ـ کودک است که در عین به پیش راندن مولفه‌های قلمرو نمادین، همواره سرکوب شده است. کریستوا این سرکوب را اساس تمام سرکوب‌ها می‌داند و می‌خواهد با بازگشت به این امر سرکوب شده جلوی اقتدار را بگیرد. در این‌جا دیگر امر سرکوب شده خود باز نمی‌گردد، بلکه باید با تحلیل عمیق زبان زمینه بازگشت به آن را فراهم کرد. کریستوا این بازگشت را «سرپیچی» می‌نامد و به این ترتیب با دادن خصلتی سیاسی به آن روابط عمیق میان سیاست کلان و سیاست خرد را آشکار می‌کند. این درک روان‌کاوانه از امر سیاسی را تحت عنوان «تن‌سیاست» معرفی خواهیم کرد. چنان که نشان خواهیم داد تن‌سیاست در پی جلوگیری از مادرکشی است و این اصیل‌ترین کنش سیاسی است؛ زیرا به ادعای ما مادرکشی ریشه تمام خشونت‌ها و سرکوب‌ها است. به این منظور خوانشی بدیع از اندیشه‌های سیاسی کریستوا ارائه خواهیم داد.

در واقع تفسيرهاي مدرن از واقعيت ، که در قلمرو نمادين ٣ و تحت قانون پدر به انجام ميرسد، پيش از هر چيز در پي تثبيت سوژه اي اين همان است که از طريق استيلا بر ابژه تفسير شده وحدت خود را حفظ ميکند. سياست بدن که در تفکر او در قلمرو پيشاگفتماني قرار دارد، از طريق آثار بدني و انگيزش هاي آرکائيک ٤خود ظاهر ميشود؛ در يک فضاي نشانه اي ٥ پيشااديپي، جايي که هنوز هويت جنسي شکل نگرفته و در ارتباط با امر نمادين قرار نگرفته است . (273 :1380 کريستوا با طرح ايده کورا، و به تبع آن امر نشانه اي، سعي در معرفي امري پيشاگفتماني دارد که به عنوان زمينه اي براي شکل گيري سوژه در فرآيند است . سوژه در فرآيند با نفي و انکار خود به طور مدام در حرکت است و شدن هاي جديدي را خلق ميکند و اين کار را بر مبناي اثراتي از امر نشانه اي که در زبان اتفاق ميافتد به انجام ميرساند. به اين ترتيب کريستوا با طرح مفهوم کورا سوژه اي را معرفي ميکند که مدام ميان امر نمادين و امر نشانه اي در حرکت است . اين قانون از طريق سرکوب رانه هاي ليبيدويي اوليه ، از جمله وابستگي اوليه کودک به بدن مادر، زبان معنادار و در نتيجه تجربه معنادار را ممکن ميسازد؛ اما کريستوا نشان ميدهد «امر نشانه اي» که توسط کوراي نشانه اي شکل گرفته ، بعدي از زبان است که با بدن مادرانه برانگيخته ميشود و منبع جاودانه دگرگوني و آفرينندگي در قلمرو نمادين به حساب ميآيد.