خلاصة:
قراردادهای هوشمند، یکی از ابزارهای کارآمد و مؤثّر برای ورود به بازارهای جهانی هستند. قراردادهای هوشمند، تحت نظارت هوش مصنوعی در بستر بلاکچین منعقد میشوند و عوض قراردادی در آنها، داراییهای هوشمند یا ارزهای رمزنگاری شده دیجیتالی میباشد. عنصر قصد یکی از ارکان تشکیل هر قراردادی در نظامات حقوقی تلقی میگردد و ابراز و احراز آن شرط لازم برای تشکیل و اجرای هر قراردادی است. اعتبارِ این قراردادها نیز منوط به اثباتِ امکان احراز عنصر قصد به روشی مطمئن و اصیل است.
ابراز قصد متعاملین در قراردادهای هوشمند از طریق مکانیسمهای تخصیص مجوز استفاده از امضاهای دیجیتالی، مکانیسمهای تخصیصِ مجوزِ استفاده از ارزهای مجازی و سازوکارهای برخورداری از سیستمهای اطلاعاتی، انجام میشود. همچنین در قراردادهایی که به نمایندگی هوش مصنوعی انجام میگیرد، معامله از طریق نیابت که در سامانههای هوشمند ظهور یافته، انجام میگیرد. تأمین وصف محرمانگی و اصالتِ محتوا و امضای قرارداد هوشمند و اطمینان از اهلیت و قصد جدی طرفین و ملائت آنها، دخالت گسترده مقامات عمومی و دولتی را موجب شده است که در قراردادهای سنتی سابقه ندارد به گونهای که میتوان گفت اصل رضایی بودن کنار گذاشته شده و ابراز اراده معتبر در این قبیل معاملات رنگ و بوی خاصی به خود گرفته است. این تحقیق به روش اسنادی و با رویکردی تحلیلی با مطالعه تطبیقی حقوق آمریکا به عنوان خاستگاه قراردادهای هوشمند، در صدد پاسخگویی به این سؤال است که شیوههای احراز قصد متعاملین و مبنای طراحی این شیوهها چیست؟ و این شیوهها از منظر حقوقی تا چه حدّ معتبر است؟ در این خصوص ضرورت دارد تا ابتدا مفهوم قراردادهای هوشمند مورد بررسی قرار گرفته و سپس مکانیسم احراز قصد متعاملین و زیرساختهای لازم و مبانی و اعتبار حقوقی آنها، در این قراردادها تحلیل گردد.
Technology development is one of the tools for developing e-commerce. In recent years, the emergence of public Ledgers such as the Blockchain and the invention of digital cryptocurrencies have created a new type of electronic contract called smart contracts. Smart contracts are contracts under the supervision of artificial intelligence in the context of the Blockchain, and the contractor replaces them with smart properties or digital cryptocurrencies. Intention is one of the pillars of the formation of any contract in legal systems. These contracts must be able to identify the element of intent in order to be considered valid in any legal system. Acquiring the intent of the parties in smart contracts through the licensing mechanisms for the use of digital signatures, the mechanisms for assigning permissions to use virtual currencies, the mechanisms for accessing information systems, and in contracts that are represented by artificial intelligence, the conclusion of a transaction by The representative represents the intention of the attorney to grant the lawyer to the client.
ملخص الجهاز:
همين امر، ايجاب مي کند تا با استناد به منابع معتبر، مطمئن بودن بستر يـا سيسـتم اطلاعاتي و روش هاي انتقال اطلاعات و امنيت آن از لحاظ فني بررسي گـردد کـه ايـن امر در مورد سيستم بلک چين و امضاي الکترونيکي بـه اسـتناد مقـالات و منـابع معتبـر خارجي انجام شده است .
لذا همواره خطر دسـتيابي کشـورهاي دارنده سرور مرکزي به اطلاعات افراد به خصوص اطلاعات معامله کنندگان در بستر آن وجود دارد؛ در حالي که بلاک چين مبتني بر يک سيستم نامتمرکز اسـت و لـذا نـه تنهـا امکان هک در آن وجود ندارد، بلکه تغيير آنچه در آن ثبت شده نيز ممکن نيست و اين امر به آن پتانسيل برخورداري از ويژگي شفافيت در عرضه اطلاعات غيرمحرمانه را داده است .
يکي از وجوه تمايز بارز اين قراردادها با سـاير قراردادهـا ايـن اسـت کـه آنچـه در قراردادهاي هوشمند به عنوان عـوض قـراردادي مـيتوانـد مـورد معاملـه قـرار گيـرد، دارايي هاي هوشـمند٣٢ يـا ارزهـاي رمزنگـاري شـده ديجيتـالي بـه عنـوان وجـه قابـل پرداخت ٣٣ مي باشد.
برخي از قراردادهاي هوشمند به برنامه هاي کامپيوتري که همانند قراردادهـاي معمـول بـه اجرا در مي آيند تعبير نموده اند Smart contracts https://cointelegraph.
com/2018/02/18/as-smart-contracts-get-smarter-the-rules- of-development-will-change/) برخي ديگر نيز از قراردادهاي هوشمند به قراردادهاي رمزنگاري شـده (Cryptocontracts) تعبير نموده که طرفين معاملات از طريق انعقاد آنها مالکيت دارايـي هـا و ارزهـاي ديجيتـالي خود را به يکديگر منتقل مي نمايند.
Michael del Castillo, Relax Lawyers, Nick Szabo Says Smart Contracts Won’t Kill Jobs, COINDESK (Dec. 8, 2016), http://www.