خلاصة:
مطابق با ادبیات جامعه شناسی پاسخگویی «تقاضای دلیل برای کار انجام گرفته و ارائه دادن آن دلیل» تعریف شده است. پاسخگویی از دو بعد محاسباتی و روایتی تشکیل شده که بعد محاسباتی آن شکل غالب در عصر نوین بوده و بعد روایتی آن به طور پیوسته، چه در تئوری و چه در عمل، کم ارزش نمایی و سرکوب شده است. هدف از این مقاله تشریح بعد روایتی پاسخگویی با استفاده از نظرات کاموف (2007) و بکارگیری نگرشی انتقادی در خصوص بعد محاسباتی آن میباشد. کاموف (2007) برای تشریح این بعد از پاسخگویی، پاسخگویی انعطافپذیر را خلق نمود. پاسخگویی انعطاف پذیر ما را تشویق به توقف و تردید در عمده کارکردهای برنامه ریزی شده کمیِ پاسخگویی می کند، "توقف محاسبات و گوش دادن به نوایی دیگر برای چیزی دیگر، برای «بیحسابی» و غیر قابل پیش بینی بودن که باعث وقفه و ایست در فرایند پاسخگویی می شود". پاسخگویی انعطافپذیر برخاسته از مفهوم «دیگری» در اندیشه های ژاک دریدا است. دریدا بر این نکته تاکید دارد که هر نظامی (چه زبانی، چه هویت فردی به نام «من» و غیر) بدون قرار دادن «دیگری» درون «خود» بی معنی است و همیشه «دیگری» درون «خود» حضور دارد و فردیت (یا هویت فردی) بدون جایگذاری «دیگری» مفهومی انتزاعی و ناممکن است. نتیجه گیری، پاسخگویی انعطافپذیر تلاشی است برای رفتن به «دیگری» پاسخگویی محاسباتی که همانا بعد روایتی پاسخگویی می باشد.
According to the literature of Sociology, Accountability means "the giving and demanding of reasons for conduct". The idea of accountability contains aspects of both calculation and narration, that calculation aspect is the dominant part and in modernity the narrative mode of accountability is consistently undervalued and often suppressed. The purpose of this article is addressing the narrative aspect of accountability by using kamuf (2007) and critical attitude on Calculation aspect of it. Kamuf (2007) by creating "Accountability" try to address this aspect. Accountability encourages us to pause in the almost automatic functioning of programmed quantitative accountability, to “stop calculating and listen at another rhythm for something else and for an incalculability and foreseeability that cause the accountability program to stammer or stutter. Inspiration of accountability is from the Derrida’s work and especially his concept: "the other". Derrida emphasizes that every mechanism, without putting "the other" into "itself" is meaningless and "the other" always is into "itself" and individuality without considering "the other" is just an abstract concept and so impossible. In conclusion, accountability is a try for going toward "the other" of calculative Accountability that is narrative Accountability.
ملخص الجهاز:
از نظر بولاند و شولز این دو بعد در پاسخگویی با یکدیگر تنیده شده اند و هر کدام فراهم کننده شروطی برای وجود دیگری است .
بعد روایتی پاسخگویی در مقالاتی که مورد اشاره قرار گرفته (رابرتز، ١٩٩١؛ رابترز و اسکاپنس ، ١٩٨٥) به طور معمول به عنوان یک فعالیت اجتماعی تلقی شده که محدود به سیستم های غیررسمی و حوزه های کم اهمیت بوده است .
نحوه حضور مفهوم «دیگری» از اندیشه های ژاک دریدا که سبب جهت دهی گواهیدهی به سمت پاسخگویی روایتی میشود در بخش چهارم بیان شده است .
کاموف (٢٠٠٧) بیان کرد که نیاز است تا یک رویه عمل متقابل برای حوزه های محاسباتی که در پاسخگویی حاکم است ، ارائه شود.
پاسخگویی و گواهیدهی کاموف (٢٠٠٧) بعد روایتی پاسخگویی را با ذهنیت و فقدان شواهد عینی سخت پیوند میزند و متعاقبا بیان مینماید که گواهیدهی همراه با باور و اعتقاد است و به نحوی اشاره به این مطلب دارد که «باید به من اعتقاد داشته باشی».
کاموف (٢٠٠٧) با خلق واژه Account-er-ability (پاسخگویی انعطاف پذیر) ما را تشویق به توقف و تردید در عمده کارکردهای برنامه ریزی شده ی کمی پاسخگویی میکند، «توقف محاسبات و گوش دادن به نوایی دیگر برای چیزی دیگر، برای «بیحسابی ١٨» و غیر قابل پیش بینی بودن که باعث وقفه و ایست ١٩ در فرایند پاسخگویی میشود.
برای رسیدن به بعد روایتی پاسخگویی باید به گواهیدهی توجه نمود که همراه با باور و اعتقاد است .
با توجه به این اندیشه ی دریدا میتوان بیان داشت که پاسخگویی محاسباتی و روایتی لازم و ملزوم وجود یکدیگر هستند.