خلاصة:
این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش به شیوه تصویرسازی ارتباطی (ایماگوتراپی) بر سبک دلبستگی و عملکرد خانواده در زنان متاهل انجام شد. طرح پژوهش شبه آزمایشی از نوع پیشآزمون ـ پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری را زنان متاهل مراجعهکننده به خانههای سلامت منطقه 4 شهر تهران تشکیل میداد. نمونه آماری شامل 30 نفر بود که داوطلبانه انتخاب شدند. چون افراد در هر خانه سلامت حاضر به شرکت در جلسات خانه سلامت دیگر نبودند، پژوهشگر به صورت تصادفی یک خانه سلامت را بهعنوان گروه آزمایش و خانه سلامت دیگر را بهعنوان گروه کنترل انتخاب کرد. ابزار اندازهگیری پرسشنامه سبک دلبستگی هازن و شیور و پرسشنامه عملکرد خانواده بود. ایماگوتراپی در ده جلسه (90 دقیقهای) به صورت هفتگی به گروه آزمایش، آموزش داده شد. برای تجزیه و تحلیل آماری دادهها از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیری استفاده شد. بنا بر یافتههای این پژوهش، آموزش به شیوه ایماگوتراپی بر سبکهای دلبستگی اجتنابی و دوسوگرا اثرگذار نیست؛ اما بر سبک دلبستگی ایمن اثرگذار است. همچنین این شیوه آموزش بهطور معنیداری بر خرده مقیاسهای همراهی عاطفی، آمیزش عاطفی و نمره کلی عملکرد خانواده تاثیرگذار است.