تأثیر تقابل سنّت و تجدّد بر سینمای ایران در عصر پهلوی دوم(سال‌های 1332-1357ش) مقالة

مؤلف: ثواقب، جهانبخش ؛ رستمی، پروین ؛ رحمتی، محسن ؛ بهرامی، روح الله ؛

پژوهش نامه تاریخ اجتماعی و اقتصادی بهار و تابستان 1398، سال هشتم - شماره 1 ، ب (Ministry of Science/ISC (‎28 صفحة - من 41 إلی 68 )

الکلمات المفتاحية: مدرنیته سینمای ایران عصر پهلوی سنّت فیلم فارسی Persian movie modernity Tradition Iranian Cinema Pahlavi era فیلم فیلمفارسی زن تماشاگران شهر فـیلم بـا روستایی

fa en

خلاصة:

سینمای ایران از 1332 تا 1357ش. با توجه به تغییرات و تحولات سیاسی، اقتصادی و اجتماعی در جامعه متحول شد. سایه‌ی «فیلمفارسی» در این دوره بر سینما حاکم بود، اما فیلم‌هایی هم در قالب سیاسی و اجتماعی تولید شدند. نسلی که در این دوره پرورش یافت، همراه با نوسازی‌های اقتصادی و اجتماعی حکومت محمدرضا پهلوی است. نوسازی نامتوازن، تقسیم طبقاتی در شهرها و مهاجرت روستائیان به شهرها، در ذهنیت این نسل شکاف سنّت و مدرنیته را ایجاد کرد. سینمای ایران در این دوران، با تأثیرپذیری از فضای جامعه و مقوله تعارض و تقابل سنّت و مدرنیته، شاهد تحولاتی در زمینه فیلم‌سازی، از شکوفایی عامه‌پسند تا ابتذال و ورشکستگی است. در این پژوهش به‌شیوه‌ توصیفی- تحلیلی، روند تولید فیلم‌های سینمایی در ایران و تغییر و تحولات آن و نیز پی‌آمد واکنش تماشاگران بر سینما، در حکومت پهلوی دوم، سال‌های 1332 تا 1357ش، بررسی می‌شود. یافته‌ی پژوهش نشان می‌دهد که نوسازی‌های نامتوازن دوران محمدرضاشاه باعث ایجاد شکاف جامعه با حکومت گردید. شکافی که در نسل تماشاگران این دوره میان سنّت و مدرنیته‌ی ناشی از نوسازی اجتماعی و اقتصادی رخ داد، بر سینمای ایران و تولیدات آن نیز تأثیرگذار بود و سرانجام باعث ورشکستگی و بحران در سینما در سال‌های منتهی به انقلاب اسلامی ‌شد.

ملخص الجهاز:

0 International, which permits others to download this work, share it with others and Adapt the material for any purpose تماشاگران این دوره میان سنت و مدرنیته ی ناشی از نوسازی اجتماعی و اقتصادی رخ داد، بر سینمای ایران و تولیدات آن نیز تأثیرگذار بود و سرانجام باعث ورشکستگی و بحران در سینما در سال های منتهی به انقلاب اسلامی شد. از سال ١٣٣٢ با توجه به استقبال تماشاگران که معمولا از اقشار پایین جامعه و یا به اصطلاح جنوب شهر بودند از این گونـه فیلم ها که آن را متفاوت با سبک زندگی خود می دیدند، تولیـد ایـن گونـه فـیلم هـا کـه بـه «فیلمفارسی » موسوم شدند، افزایش یافت . مقاله حاضر متفاوت از این نوشته ها، با تأکید بر تأثیر برنامه نوسازی پهلوی دوم و تعارض سنت و تجدد بر تحولات رخ داده در عرصه سینمای ایران در سال های ١٣٣٢ تا ١٣٥٧ش ، از منظر شکاف نسلی ، واکنش نسل این دوره در برابر سینما، از تماشاگری تا اعتراض و روند فیلم سازی از شکوفایی تا ورشکستگی را، بررسی می کند. یکی از منتقدین سینمای ایران در سال ١٣٣٣ با ارزیابی سی فیلم فارسی که تا آن زمان روی پرده آمده بود نوشت که در این فیلم ها «جـز موضـوعات یکنواخـت و بـدون هـدف ، صحنه های مکرر و خسته کننده ، بازی بی حالت هنرپیشگان و حرکـات تئـاتری بازیگرهـای تئاتر، صحنه های متشابه کاباره و زندان و بالاخره رقص و آواز ایرانی که حتی در فیلم هـای دراماتیک نیز وجود پیدا کرده ، چیز دیگری » ندیده است (افشار ١٣٣٣: ٦).

استلام ملف الإرجاع :
(پژوهیار, , , )

تحميل
تحميل HTML

رابط قصير:

صفحة:

دخول / الاشتراک

تحتاج الدخول لعرض محتوى المقالة. إذا لم تكن عضوًا ، فتابع من الجزء الاشتراک.

دخول