خلاصة:
به محض انعقاد عقد نکاح, روابط زوجیت و حقوق و تکالیف ناشی از آن میان طرفین
برقرار میشود. با وجود این فقه اسلام و بالتبع آن قانونگذار ایران در مواردی زوجه را از نمکین
خاص در برابر زوج معاف دانسته است. قانون مدنی ایران صرفا در فرض ابتلای زوج به امراضش
مقاربتی» به صراحت عدم تمکین خاص را جایز دانسته است؛ حال آنکه فروض متعدد دیگری
موضوع حکم مقنن قرار نگرفته است؛ فروضی چون تشدید بیماری زوجه یا تخیر در بهبودی
وی در نتیجه الزام به تمکین خاص, بیماری مسری زوج یا وجود برخی انحرافات جنسی در
وی. در چنین مواضعی با استناد به قاعدهی لاضرر باید به جواز زوجه در عدم تمکین خاص
حکم داد. هرچند اصلاح قوانین حاکم و به ویژه تصریح به برخی مصادیق بارزء ضروری است.