خلاصة:
سبک زندگی سیاسی عبارت است از: «شیوه‌های مواجهه با مهم‌ترین وظایف به‌منظور نیل به اهداف در ساحت زندگی سیاسی». امام خمینی شخصیتی معاصر، متخلق و صاحب سبک است که اقدام بی‌نظیر ایشان در به ثمر رساندن انقلاب اسلامی و رهبری آن، زمینه‌ای مناسب برای بررسی سبک زندگی سیاسی ایشان را فراهم آورده است. با توجه به شکل‌گیری سبک از مبانی منحصر به فرد صاحب آن و همچنین نقش بسزای مبانی انسان‌شناسی در ترسیم سبک زندگی سیاسی، مسئلة اصلی این پژوهش، بررسی مهم‌ترین مبانی انسان‌شناسی امام و تاثیر آنها در سبک زندگی سیاسی ایشان است. این پژهش، با روش توصیفی ـ تحلیلی به بررسی آثار به جای مانده از امام خمینی می‌پردازد. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که در سبک زندگی سیاسی امام، شیوه‌های مواجهه با وظایف سیاسی ـ همچون اقامه عدل، مبارزه با ظلم و انظلام، بصیرت‌افزایی نسبت به عدم مشروعیت طواغیت و محاسن نظام دینی و غیره ـ متکی بر مبانی انسان‌شناسی همچون سرشت الهی انسان، نامحدود بودن انسان از حیث ظهور کمالات، اختیار انسان در تعیین سرنوشت و اولویت حیات اخروی نسبت به زندگی دنیایی است.
The political life style is: "The ways of dealing with the most important tasks in
order to achieve the goals of the political life". Imam Khomeini is a
contemporary charismatic character who is a moralist and a style owner, and his
remarkable effort to bring about the Islamic Revolution and its leadership has
provided a suitable basis for examining his political lifestyle. Considering the
formation of style from its unique foundations as well as the important role of
anthropology in drawing political life style, the main issue of this research is to
study the most important anthropological foundations of Imam Khomeini and
their impact on his political life style. This descriptive-analytic study
investigates the works left by Imam Khomeini. Research findings show that in
the political lifestyle of Imam Khomeini, ways of dealing with political tasks -
such as promoting justice, combating cruelty, increasing insight into the
illegitimacy of the Pahlavi system, etc. - rely on the basics of anthropology,
such as the divine nature of man, the limitlessness of man in terms of the
emergence of perfection, the power of man to determine the fate and priority of
the Hereafter's life over worldly life.
ملخص الجهاز:
یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که در سبک زندگی سیاسی امام، شیوه‌های مواجهه با وظایف سیاسی ـ همچون اقامه عدل، مبارزه با ظلم و انظلام، بصیرت‌افزایی نسبت به عدم مشروعیت طواغیت و محاسن نظام دینی و غیره ـ متکی بر مبانی انسان‌شناسی همچون سرشت الهی انسان، نامحدود بودن انسان از حیث ظهور کمالات، اختیار انسان در تعیین سرنوشت و اولویت حیات اخروی نسبت به زندگی دنیایی است.
در این تحقیق، با کنکاش در آثار به جای مانده از امام خمینی( و توصیف و تحلیل آنها، ضمن برشماری مهم‌ترین آن مبانی، در محورهای «سرشت الهی انسان»، «اختیار انسان و نقش آن در تعیین سرنوشت» و «شاخص‌ترین ویژگی‌های قوای نفس»، تأثیر هریک از آنها را در سبک زندگی سیاسی ایشان بررسی می‌کنیم.
لازم به یادآوری است، آنچه در مورد آثار مبانی انسان‌شناسی بیان می‌شود، با یکدیگر هم‌سنخ و در ارتباط و تأثیرگذاری متقابل‌اند؛ اما تفکیک آنها از یکدیگر از این جهت است که نقش پیش‌فرض‌های موضوع سرشت انسانی، بیشتر ناظر به تأثیر کارکرد جنبه‌های فطری و تکوینی نفس انسانی در زندگی سیاسی است و آنچه در مورد نقش پیش‌فرض‌های موضوع سرنوشت انسانی مطرح می‌شود، ناظر به آثار بهره‌مندی انسان از آن خصوصیات فطری و کارکرد استفاده از اراده و اختیار است.
ازاین‌رو، نخبگان سیاسی جوامع مسلمان، نباید لحظه‌ای از تقابل با سیاست‌های شیطانی و این جهانی آسوده خاطر باشند، بلکه باید همواره با نگاهی منفی به وضع موجود زندگی بشر، جوامع خود را برای ایجاد یک نظام سیاسی که در آن، شرایط اجتماعی مساعدی برای تربیت افراد با فضیلت فراهم باشد، مهیا نمایند (موسوی خمینی، 1381، ص 35؛ همو، 1385، ج 19، ص 180).
(
, 
, 
)
