خلاصة:
اکوسیستمهای نوآوری در آخرین مرحله از چرخه عمر خود, که معمولا با تغییرات شدید محیطی یا ظهور
اکوسیستمهای جدید همراه استء دو گزینه پیشرو دارند؛ یا با شرایط جدید سازگار میشوند و به فعالیتهای
نوآورانه خود ادامه میدهند و یا در خودنوسازی ناتواناند و دچار زوال میشوند. در حالت دوم, بازآفرینی و احیای
یک اکوسیستم نوآوری زوالیافته میتواند برای سیاستگذاران و مدیران حائز اهمیت باشد. شهر لالجین» مهمترین
مرکز تولید سفال و سرامیک در ایران است که سفالگری در آن سابقهای حداقل ۲۰۰ ساله دارد, این صنعت علی-
رغم وجود پیشینه تاریخی فعالیت نوآورانه در قالب ساختار اکوسیستمیء در حالحاضر فاقد ویژگیهای یک
اکوسیستم نوآوری پویا و فعال است. در این مقاله تلاش شده است با انجام مصاحبههای عمیق با ۵۰ نفر به
نمایندگی از بازیگران درگیر در این اکوسیستم و مطلعین از رویدادهای تاریخی» ابتدا روند تاریخی اکوسیستم
نوآوری لالجین از قبل از سال ۱۳۱۵ تاکنون بررسی و تحلیل و سپس وضع موجود آن توصیف گردد. در این تحقیق
از روش تحلیل محتوای کیفی عرفی جهت استخراج مفاهیم از مصاحبهها و دستهبندی آنها در قالب مقولات و
محورها استفادهشده است. درنهایت محرکها و موانع نوآوری در این اکوسیستم شناسایی و برآناساس راهکارهایی
جهت بازآفرینی این اکوسیستم مطرحشده است. این راهکارها در قالب یک الگوی چهار مرحلهای همراه با نقش هر
بازیگر در این اکوسیستم جمعبندی و ارائه گردیده است.
Innovation ecosystems have two leading options in the last phase of their life cycle, usually associated with massive socioeconomic changes or emerging ecosystems: Either adapted to new conditions and continue to innovate, or fail to renew and eventually die. In the latter case, reviving of an obsolete innovation ecosystem can be important for policymakers and managers. <br /> The city of Laljin is the most important pottery and ceramic manufacturing center in Iran, where pottery industry has a history of at least 200 years. Despite the historical record of innovative activity in the form of an ecosystem structure, this industry now lacks the features of a dynamic and active innovation ecosystem.<br /> In this research, in-depth interviews were conducted with 50 people representing actors involved in this ecosystem as well as informed people of historical events. At first, the historical trend of the Laljin innovation ecosystem was studied from before 1936 until present, and then the status quo was described. In this research, the method of qualitative content analysis has been used to extract and categorize concepts from interviews and identify the main issues. Finally, the stimuli and barriers to innovation were identified and the ways to revive this ecosystem were presented. These approaches are summarized in a four-step pattern along with the role of each actor in this ecosystem
ملخص الجهاز:
شهر لالجين ، مهم ترين مرکز توليد سفال و سراميک در ايران است که سفال گري در آن سابقه اي حداقل ٢٠٠ ساله دارد، اين صنعت علي - رغم وجود پيشينه تاريخي فعاليت نوآورانه در قالب ساختار اکوسيستمي، در حال حاضر فاقد ويژگيهاي يک اکوسيستم نوآوري پويا و فعال است .
از منظر روش ، ميتوان به مطالعه مروري ٥ ,Tsujimoto, Kajikawa, Tomita and Matsumoto ;٢٠١٣ ,Durst and Poutanen) (٢٠١٧، مطالعه موردي ٦ Ritala, Agouridas, Assimakopoulos ;٢٠١٦ ,Chen, Liu and Hu) (٢٠١٣ ,and Gies، مدل سازي ٧ ,Weil, Sabhlok and Cooney ;٢٠١١ ,Engler and Kusiak) (٢٠١٤ و پژوهش عملي ٨ (٢٠١٦ ,Spena, Trequa and Bifulco) اشاره نمود.
از منظر چرخه عمر اکوسيستم ، برخي مقالات به مرحله تولد ;٢٠١٧ ,Surie ;٢٠١٦ ,Spena, Trequa and Bifulco) (٢٠١٧ ,Wu, Ye, Ding, Lu and Euwema، برخي ديگر به مرحله رشد ,Kwak, Kim and Park) 2 cooperation 3 competition 4 NASA 5 literature review 6 case study 7 modeling 8 action research (٢٠١٧ و برخي نيز به مرحله پاياني چرخه عمر (٢٠١١ ,Rong) توجه داشته اند.
علاوه و بر Moore (١٩٩٣)، محققان ديگري نيز به تشريح چرخه عمر اکوسيستم هاي کسب وکار و نوآوري پرداخته اند، براي مثال در مدل هاي ارائه شده توسط Rabelo and Bernus (٢٠١٥)، Rong (٢٠١١) و Chen, Liu and Hu (٢٠١٦)؛ مشابه مدل Moore، چرخه عمر اکوسيستم از يک مرحله 9 birth 10 expansion 11 leadership 12 self-renewal 13 death زايش و شکل گيري شروع و به يک مرحله مرگ يا تجديد و اصلاح اساسي ختم ميشود و تفاوت عمده آن ها در تعداد مراحلي است که به بين شروع و پايان چرخه تعيين ميکنند.