ملخص الجهاز:
"(به تصویر صفحه مراجعه شود) تأملیدر سینمایهنری فلسفیو«استاکر» ناصر هاشم‌زاده«استاکر»کارگردان:آندری‌تارکوفسکیمحصول 1979 شورویسینما گونه‌ای از بیان زندگی است و از آنجا کهفلسفه نیز در پی یافتن معنای زندگی‌ست نه سینمامی‌تواند نسبت به فلسفه بی‌توجه باشد و نه فلسفه بهسینما.
آیا یک فیلسوف نمی‌تواند هنرمند باشد یا یک هنرمندفیلسوف؟هنر به معنای صرف هنر و خالی از هر گونهاندیشه چگونه می‌تواند تحقق یابد؟ما برای فهم مطلب (به تصویر صفحه مراجعه شود)است که از انفاک سخن می‌گوییم.
اما سینمای هنری متفکر-بویژه فلسفی-در ایندیار چه حرمتی دارد و چه پشتوانه‌ای؟سینمای فلسفیجویای تماشاگر انبوه نیست و سینماگر فلسفی مخاطبخاص دارد(همچون انواع دیگر)و همین امر سدی بزرگبر سر راه سینمای متفکر است.
گرچه ممکن است گاه یکاثر سینمایی-فلسفی چنان صورتی از زندگی را ارائه دهدکه حتی صرف تماشای آن زیبا باشد و موجب جذبتماشاگر،اما با این وجود نیز سینماگر فلسفی قصد آنندارد که خطابش را عام کند و تصویرش را همه ببینند وبپسندند.
حال آیا نویسنده با دیدن این گونهداعی نجاتی که خود گویی در گور خفته است،می‌تواندبه آنچه که او می‌گوید ایمان آورد؟اما نویسنده گوییدرمانده‌تر از استاکر است،چرا که استاکر توجیهی براینحوه‌ی زندگیش یافته است و شاید در درون خودخوشبختی را حس کرده باشد،اما نویسنده هیچ ندارد و بهقول استاکر چشمهایش نشان می‌دهد که چقدر تهی استو نمی‌تواند ایمان آورد.
اسلحه‌ای که فیزیکدان برای نابودی اتاق با خود آوردهاست به آب انداخته می‌شود و زندگی بر انهدام و مرگپیروز می‌شود و آن سلاح مخرب که در آب انداخته شده بهما می‌گوید که چرا آن همه چیز در آب دیده‌ایم(صحنه‌ایکه در آن تار کوفسکی با هنرمندی تمام،اشیای بسیاریرا در زیر آب به ما نشان می‌دهد)."
(
, 
, 
)
