خلاصة:
هدف از این پژوهش بررسی نقش میانجیگری پرخاشگری روانی والدین و تنبیه بدنی در رابطه میان سبک های فرزندپروری والدین و قربانی قلدری شدن نوجوانان بوده است. روش پژوهش حاضر از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل تمام دانش آموزان دختر و پسر دوره اول متوسطه مدارس دولتی شهرستان آستانه اشرفیه در سال تحصیلی ۹۶-۱۳۹۵ بود که از میان آنها ۲۹۵ دانش آموز (۱۵۰ دختر و ۱۴۵ پسر) به صورت تصادفی خوشه ایانتخاب شده اند. آزمودنیها به پرسشنامه های فرزندپروری الیوا و همکاران(۲۰۰۷)، سیاهه ابعاد انضباطی استراوس و فاچیر(۲۰۰۷) و سیاهه زورگویی بریگی (۲۰۱۲) پاسخ دادند. داده ها با استفاده از مدل معادلات ساختاری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته های پژوهش نشان دادند که پرخاشگری روانی والدین و تنبیه بدنی در رابطه میان سبک های فرزندپروری با قربانی قلدری شدن نوجوانان تاثیری غیرمستقیم و نقش میانجی دارند. همچنین یافته ها نشان دادند که سبک های فرزندپروری پدر و مادر با میانجیگری پرخاشگری روانی والدین و تنبیه بدنی، پیش بینی کننده قربانی قلدری شدن نوجوانان اند. نتایج به دست آمده نقش میانجیگری پرخاشگری روانی والدین و تنبیه بدنی را در رابطه میان سبک های فرزندپروری با قربانی قلدری شدن نوجوانان تایید می کند و نشان می دهد که پرخاشگری روانی والدین و تنبیه بدنی خطر قربانی قلدری شدن نوجوانان را افزایش می دهد. بنابراین باید مداخلاتی برای آگاه سازی والدین درباره اهمیت نقش تربیتی آنها و بهبود فرزندپروری صورت گیرد.
This study [4] sought to examine the association between use of virtual social networks and social isolation among high school girls in Shahrekord. The research method was survey. The statistical population of the study comprised all female high school students in Shahrekord from among whom 390 students were selected via multi-stage cluster sampling method. To collect the data, Loneliness Scale (Gierveld & Kamphuis, 1985) was used which consists of 11 items and measures emotional and social loneliness. The face validity of the measure was established by conducting expert review and Cronbach's alpha coefficients for emotional loneliness, social loneliness, and social isolation were 0.73, 0.76, and 0.79, respectively. In addition, a researcher-made questionnaire was utilized to measure use of virtual social networks. This scale consisted of 13 items and Cronbach’s alpha showed the questionnaire to reach acceptable reliability, α= 0.93. The analyses revealed that the students’ average social isolation score was less than the theoretical mean. The results also showed that there was a significant, inverse relationship between use of virtual social networks and students’ level of social isolation. However, no significant association was observed between students’ grade level, age, and level of social isolation.
ملخص الجهاز:
از دیدگاه این متفکران اینترنت و شبکه های اجتماعی مجازی ابزاری هستند که از طریق ایجاد و فراهم آوردن فضایی سایبری برای ایجاد رابطه ، افراد را از دردسر رو به رو شدن با دیگران و قرار گرفتن در وضعیت جهان واقعی رها می سازند(محسنی و همکاران ، ١٣٨٥).
رسول زاده اقدم و همکاران نیز در پژوهشی با عنوان «تحلیل رابطه حضور در شبکه اجتماعی فیس بوک و انزوای اجتماعی در بین جوانان شهر تبریز» به بررسی رابطه میان حضور در شبکۀ اجتماعی فیس بوک و انزوای اجتماعی پرداخته است که یافته های این پژوهش حاکی از آن بود که میان مدت زمان عضویت ، میزان استفاده ، میزان مشارکت و فعالیت و استفاده هدف مند از فیس بوک رابطۀ معکوس و معنادار وجود دارد، اما میان استفادة غیر هدف مند از فیس بوک (انجام بازیهای آنلاین و دیدن صفحات غیراخلاقی در فیس بوک) و انزوای اجتماعی ، همبستگی مستقیم و معنادار وجود دارد(رسول زاده اقدم و همکاران ، ١٣٩٣).
بنابراین با توجه به اهمیت این قشر از جوانان و نوجوانان مسأله اصلی تحقیق این است که انزوای اجتماعی در میان دانش آموزان دختر دبیرستانهای شهر شهرکرد چه میزان است و اینکه آیا میان انزوای اجتماعی و میزان استفاده از شبکه های اجتماعی مجازی آنها رابطه ای وجود دارد؟ چارچوب نظری پژوهش یکی از پدیده های نوظهور در فضای مجازی که امکان تشکیل اجتماعهای مجازی را فراهم میکند، شبکه های اجتماعی مجازی اند که از نیرویهای پیش رونده در تغییرات اجتماعی و سیاسی جوامع محسوب میشوند.
میان استفاده از شبکه های اجتماعی مجازی و انزوای اجتماعی دانش آموزان دختر دبیرستانهای شهر شهرکرد رابطه وجود دارد.