خلاصة:
امام خمینی ضمن نگاه انتقادی به هرم رتبه بندی موجودات در فلسفه کلاسیک، معتقد است معیار برتری موجودات بر یکدیگر، میزان توسعه‌یافتگی علمی در کشف عوالم هستی است و نه تنها موجودات دیگر نیز در برخورداری از این صفت با نوع انسان مشترک هستند، بلکه چه بسا برخی موجودات عالم ناسوت، شعور و خرد توسعه‌یافته‌تری نسبت به برخی افراد انسان داشته و باید آن موجودات خاص را از برخی انسان‌ها برتر بدانیم. نتیجه تبعی این دیدگاه، این است که ایشان قضیه مشهور «[نوع] انسان مطلقا اشرف موجودات امکانی است» را محل تأمل می‌داند. پرسش اصلی این پژوهش این است که امام راحل بر اساس چه مبانی فکری، چنین نظری داده‌اند؟ به نظر می‌رسد اصلی‌ترین بن‌مایه فکری این ایده، مبنای وحدت و بساطت هستی، و نیز سریان صفات و کمالات وجودی در همه موجودات عالم ناسوت و به ویژه، سریان علم به عوالم هستی به عنوان اصلی‌ترین معیار توسعه‌یافتگی موجودات امکانی است
Imam Khomeini, with critical view on the ranking pyramid of creatures in classical philosophy, believes that the criterion of being superior to one another is the degree of epistemic development in the discovery of the worlds of being and not only that other beings share this trait with humanity, but also what Some creatures of the universe may have more developed intelligence, wisdom, and wisdom than some human beings, and we must consider those particular beings superior to some humans. The consequence of this view is that he believe that the famous proposition that "man is absolutely above all contingent creatures" is contemplative. The main question of this study is: Imam Khomeini on what intellectual basis presented such an opinion? It seems that the main intellectual basis of this idea is the basis of the unity and simplicity of existence, and the immanence of existential attributes and perfection in all beings of the unseen world, and in particular, the emanation of the knowledge to the beings as the main criterion for the development of contingent beings.
(
, 
, 
)
