خلاصة:
هدف پژوهش حاضرء روابط ساختاری حساسیت اضطرابی، ناگوییهیجانی و کیفیت خواب با رفتارهای خوردن بود. در راستای این هدف از جامعه دانشجویان دانشگاه تبریز تعداد ۲۴۰ نفر (۱۱۰ نفر مرد و ۱۳۰ نفر زن) به روش نمونهگیری خوشهای انتخاب و با استفاده از شاخص حساسیت اضطرابی (ASI)، مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو (TAS-20 )، پرسشنامه کیفیت خواب پیتزبورگ (PSQI) و پرسشنامه تجدید نظرشده سه عاملی رفتار خوردن (TFEQ-R21 ) متغیرهای پژوهش اندازهگیری مورد بررسی قرار گرفتند. برای تحلیل دادهها از روش تحلیل عاملی تاییدی و روش مدلیابی معادلات ساختاری استفاده شد. ارزیایی مدل ساختاری با استفاده از شاخصهای مجذور کای، ریشه میانگین مربعات خطای برآوردء ریشه میانگین مربعات باقی مانده استانداردشده و شاخص برازش مقایسهای انجام شد. یافتهها نشان از برازندگی مناسب مدل فرضی داشت. با تکیه بر این یافتهها میتوان بیان داشت که، کیفیت خواب میتواند نقش واسطهای قابل توجهی بین حساسیت اضطرابی؛ ناگوییهیجانی و رفتارهای خوردن ایفا کند.