خلاصة:
سوریه برای سالها نقش دروازه ورود ایران به جهان عرب و اتصال استراتژیک ایران به منطقه مدیترانه و خاور نزدیک را بر عهده داشته است. از این رو تضعیف سوریه و سرنگونی اسد باعث تضعیف محور مقاومت و کاهش نفوذ منطقهای ایران و مهار آن می شود. جمهوری اسالمی ایران از آغاز شکل گیری بحران در سوریه همواره از حمایت از نظام سیاسی سوریه را به عنوان یکی از اولویت های مهم در سیاست خارجی پی گیری نموده است. ترکیه هم یکی از اصلیترین بازیگران منطقهای در بحران سوریه است که به رغم رویکرد محتاطانه اولیه و البته کوتاه مدت خود، با حمایت از گروههای مخالف و انتقال کمکهای مالی و تسلیحاتی به مخالفان بر رویکرد تغییر رژیم در سوریه پای فشرده است. عملکرد ترکیه در قبال سوریه نشان می دهد که سیاست تنش صفر با همسایگان راه به جایی نخواهدنبرد و ترکیه با اتخاذ موضعی تهاجمی در قبال سوریه، به دنبال منافع خود و توسعه عمق استراتژیکش در سوریه احتمالی پسااسد است و اختلاف عمده در سیاست خارجی میان دو کشور در خصوص سوریه، تفاوت در نوع نگاه به این موضوع است.
Syria has been played the role of Iran's entrance to the Arab world and also Iran's strategic connection to the Mediterranean region and the Near East for many years. Therefore, weakening of Syria and overthrowing of Assad regime will lead weakening of resistance axis and also Iran's regional influence. Since beginning of crisis in Syria, Islamic Republic of Iran has supported political system of Syria as main priorities of its foreign policy. Turkey is one of the main regional actors that despite the initial cautious approach in short term in the Syrian crisis, has supported opposition groups through transferring of arms and financial assistance to opponents of Assad follows the policy of regime change. Policies of Turkey towards Syria showed that its policy of zero problems with neighbors has not reached its goals. In other words, Turkey is pursuing its interests and deepening of its strategic influence in post Assad era. Therefore, major difference between the two countries in foreign policy towards Syria is rooted in the difference in attitudes towards future of the region.
ملخص الجهاز:
در سطح داخلي در اين سطح ، نيروهاي مخالف و موافق در برابر هم صف آرايي کرده اند که به طور کلي مخالفان سوري را ميتوان به شش گروه عمده تقسيم نمود: - کردها که در حال حاضر اين گروه به دليل تفاهم حکومت سوريه با آنها از جرگه معارضان خارج شده اند؛ - اخوان المسلمين به رهبري علي صدرالدين البيانوني ؛ - معارضان خارجي سوريه ( به نمايندگي برهان غليون ، رئيس شوراي ملي سوريه )؛ - تنسيق : حزب تنسيق ملي به دگرگوني حسن عبد العظيم ؛ - سلفي ها: با حمايت و پشتيباني عربستان سعودي ؛ - ارتش آزاد سوريه : به فرماندهي رياض الاسعد (قرباني ،١٣٩١، ٥٤) - داعش (اصلي ترين گروه تروريستي سازمان يافته ) - مخالفان با بهره برداري از تحولات اخير جهان غرب و مسائلي مانند دموکراسي و حقوق بشر سعي ميکنند افکار عمومي منطقه ايي و بين المللي را براي سرنگوني دولت اسد (قرباني ،١٣٩١، ٥٤) به خود جلب نمايند.
پ. بررسي رويکرد سياست خارجي ترکيه در قبال بحران سوريه از سال ٢٠١٠ تا ٢٠١٥ از سويي ديگر ترکيه با شکل گيري بحران سياسي در سوريه ، بازيگران داخلي ، منطقه اي و ٢٤ ◊ بين المللي بر اساس منافع و علايق خود جهت گيري مختلفي را در رابطه با اين کشور که از اهميت ژئوپليتيکي و ژئواستراتژيکي در منطقه نيز برخوردار است ، اتخاذ نموده اند.