رفتار حکومتی زردشتیان با مسیحیت نوظهور مبتنی بر عهد زمامداران مختلف ساسانی مقالة

همیشه تشکیل یک تصویر واضح از مراحل اولیه یک مذهب مشکل است. اگر چه می توان به خصوصیت انقلابی بنیان گذاران و مذهب اصلی پی برد اما مرلحل طولانی لازم است تا جامعه نو مذهب خود را از قید و بندهای سنتی کهن برهاند، تصور خود را جامه عمل بپوشاند و استقلال خود را توجیه کند مسیحیت نیز مستئنی نبوده است.مسیحیت جوان خیلی زود به صورت یک کلیسای تبلیغی و ماموریتی درآمد که تاریخ آن رامی توان در «اعمال حواریون» دید. واضح است که این ماموریت هدف درازمدتی به دنبال داشت. علاوه بر این در شرق در «خنج) ترجمه‌ای از مزامیر یا زبور داوود از سریانی به پهلوی یافته شد که «اندریاس» (417608) تاریخ آن را اواسط قرن ششم تخمین می زند» این ترجمه نشان می دهد تعدادی از مسیحیان در بین ایرانی‌های مقیم جاده ابریشم زندگی می کردند. از نقطه نظر ایرانی- زرتشتی راه حل نستوری «برصئوما» (5017۵ 807) جذاب تر بود. پس ممکن بود شخص را انکار کنند اما نظریه او را به طور کامل تصدیقی و قبول کردند. سه قانون مهم در زمان بلاش در سلوکیه به تصویب رسید و اصول مذهب نستوری,» مذهب قطعی و منحصر عیسویان ایران شد.در این نوشتار سعی شده است تا رفتار زردشتیان را در برابر مسیحیت مبتنی بر کتاب اغمال حواریوان و نامه اعمال شهیدان بررسی شود.