تحلیلی بر فضای آیینی محوطه‌ی معبد مهر مراغه مقالة

فضاهای آیینی اول از همه مکانهایی برای ارتباط با الوهیت هستند. مکانهایی که مردم برای اجرای مراسم عبادی به آنجا میروند. این کارکرد اغلب توسط نمادهایی بیان میشوند که نشان‌دهنده یک ارتباط بین دنیای انسانها و قلمروهای برتر هستند. چنین نمادهایی ممکن است اشیاء عمودی باشند که از زمین رو به آسمان بالا میروند مثل کوهها، درختان، ریسمانها، ستونها و دیرک‌ها. نامیدن یک مکان به عنوان یک جای آیینی، ادعا میکند که ساختار و نمادهای آن بیانکننده ارزشها و اصول بنیادین فرهنگی هستند که مردم در آنجا به مراسم‌های عبادی میپرداختند. محوطه معبد مهر را با توجه به ویژگی و کارکردهای آن میتوان به عنوان یک فضای آیینی در نظر گرفت که از دوران باستان تا به امروز محل عبادی مردم بوده است که بخشی از آن مراسم‌ها در قبرستان و بخشی دیگر در داخل معبد اجرا میشود.