خلاصة:
تقی دانش یکی از شعرا و فضلا و ارباب قلم اواخر دوره قاجاریّه و اوایل دورة پهلوی
است که با از سبک شعری شعرای پیشین، بخصوص شعرای اواخر قرن هشتم و اوایل نهم
هجری، تحت اشعار و عقاید حافظ شیرازی قرار گرفته است. تااثیر پذیری تقی دانش از
حافظ را می توان از سه جنبه مهم سبک شناختی مورد بحث و بررسی قرار داد:
۱- اشعاری که شاعر، با تاسی از سبک شعری شعرای اواخر قرن هشتم و اوایل قرن نم
هجری,، اشعار حافظ را از حیث موسیقی بیرونی شعر( وزن و عروض) و موسیقی کناری( قافیه و
ردیف) یا سطح آوایی, مورد استقبال قرار داده و به جوابگویی از غزلیات حافظ پرداخته است.
۲- اشعاری که شاعر با از سبک شعری شعرای اواخر قرن هشتم و اوایل قرن نهم،
با وزن و قافیه و ردیفی دیگر و یا در همان وزن و قافیه و ردیف شعر حافظ به بیان معانی و
مضامین و دورن مایه های فکری اشعار حافظ پرداخته است.
۳ اشعاری که شاعر با تاسّی از سبک شعری شعرای اواخر قرن هشتم و اوایل قرن نهم،
از حیث زبانی و لغوی، از ترکیبات و عبارات و اصطلاحات دیوان حافظ در تقویت افکار و عقاید
خود سود برده است. این مقاله به بحث و تحقیق در سه زمینة مورد نظر در دیوان آشعار تقی
دانش، همراه با ذکر شواهدی از دیگر شعرا پرداخته است.
ملخص الجهاز:
تأثیر پذیری تقی دانش از حافظ را می توان از سه جنبۀ مهمّ سبک شناختی مورد بحث و بررسی قرار داد:1- اشعاری که شاعر، با تأسّي از سبک شعری شعرای اواخر قرن هشتم و اوایل قرن نهم هجری، اشعار حافظ را از حیث موسیقی بیرونی شعر( وزن و عروض) و موسیقی کناری( قافیه و ردیف) یا سطح آوایی، مورد استقبال قرار داده و به جوابگویی از غزلیات حافظ پرداخته است.
2- اشعاری که شاعر با تأسّي از سبک شعری شعرای اواخر قرن هشتم و اوایل قرن نهم، با وزن و قافیه و ردیفی دیگر و یا در همان وزن و قافیه و ردیف شعر حافظ، به بیان معانی و مضامین و دورن مایه های فکری اشعار حافظ پرداخته است.
2-1- اوّلین تأثیر پذیری تقی دانش از حافظ بدان صورت است که با تأسّي از سبک شعری شعرای قرن هشتم و نهم هجری (شعرای عهد شاهرخ) 1 از حیث موسیقی بیرونی شعر (وزن و عروض) و موسیقی کناری ( قافیه و ردیف) یا سطح آوایی، به تقلید و استقبال اشعار حافظ رفته است.
بیشترین و هنرمندانه‌ترین تأثیرپذیری دانش از حافظ بدان صورت است که با تأسّي از سنّت شعری رایج در قرن هشتم و نهم هجری، در وزن و قافیه و ردیف دیگر و یا در همان وزن و قافیه و ردیف شعر حافظ، به بیان معانی و مضامین و دورن مایه‌های اشعار حافظ پرداخته است.
(
, 
, 
)
