خلاصة:
مشارکتهای عمومی- خصوصی یکی از اشکال اصلی تامین منابع و اجرای پروژههای زیربنایی در کشورهای در حال توسعه میباشد. قراردادهای (گروه بی) از جمله موفقترین و موثرترین قراردادها در این حوزه میباشند که همین مسئله موجب رشد چشمگیر این قراردادها شده و تدوین مقررات و قوانین ناظر بر انعقاد و اجرای آن از سوی دولتها را نیز در پی داشته است. در واقع، چهارچوب کنونی دسته بندی قراردادها در قالب قرارداد بی. او. تی، ساخته و پرداخته مهندسان و بر اساس نیازهای آنان بوده و اصول حقوقی در آن رعایت نشده است. لذا دسته بندی فعلی دارای چند ایراد اساسی است، از جمله، عدم توجه به ماهیت قراردادها، عدم توجه به ارکان قراردادها و عدم توجه به اصول تقسیم بندی در علم حقوق. بررسی دقیق این قراردادها نشان می دهد، تفاوتهای برخی از قراردادهای مزبور با قرارداد بی.او.تی به حدی است که نمیتوان آنها را قسیم قرارداد بی.او.تی دانست و تقسیم بندی صحیح این قراردادها، قراردادن آنها در قالب (گروه بی ) و زیرگروه قراردادهای گروه بی. او و دی. بی. است.
Public-private partnerships are one of the main forms of
financing and implementing infrastructure projects in developing
countries. Contracts (Group B) are one of the most successful
and effective contracts in this field, which has led to the
significant growth of these contracts and has led to the
formulation of rules and regulations governing their
implementation and enforcement by governments.
In fact, the current framework for the classification of
contracts in the form of a eBay contract. She. T is engineered
and engineered according to their needs and the legal principles
are not respected. Therefore, the current classification has
several major disadvantages, including disregard for the nature
of contracts, disregard for the principles of contracts, and
disregard for the principles of division in law. Careful
examination of these contracts shows that some of these
contracts are so different from the BWT contract that they cannot
be classified as a BWT contract and the proper division of these
contracts into a B group. And the subgroup of Group B
contracts. She and Dee. Bi. Is.
ملخص الجهاز:
تبیین وبررسی چیستی واعمال اصل عدم تبعیض در قراردادهای گروه بی پروانه زمانی جباری مسعودرضا رنجبر رضا زارعی مصطفی ماندگار چکیده مشارکتهای عمومی- خصوصی یکی از اشکال اصلی تامین منابع و اجرای پروژههای زیربنایی در کشورهای در حال توسعه میباشد.
یکی از اشکال متداول روابط عمومی- خصوصی، استفاده از قراردادهای ساخت (گروه بی) است که بر اساس آن بخش خصوصی یک پروژه زیرساختی را ایجاد کرده و برای یک دوره امتیاز تعریف شده به بهره برداری میرساند و سپس آن را به مسئولین دولتی واگذار مینماید.
مفهوم قراردادهای (گروه بی) قراردادهای( گروه بی)، قراردادهایی هستند که در آن طرحی با مجوز اصیل (دولت میزبان)، برای ساخت به یک شرکت خصوصی واگذار شده، شرکت خصوصی تامین مالی پروژه را برعهده داشته و پس از ساخت، امتیاز بهره برداری از طرح برای مدتی به شرکت سازنده داده شده و بعد از انقضای مدت قرارداد، مالکیت طرح به دولت طرف قرارداد انتقال می یابد.
در حقوق کامن لا، در یک قالب قراردادهای متعارف (گروه بی)، پروژه ای با مجوز دولت توسط یک شرکت خصوصی ساخته میشود و پس از ساخت، برای مدتی، مورد بهره برداری آن شرکت قرار میگیرد و پس از انقضای مدت قرارداد، پروژه به دولت طرف قرارداد منتقل میشود.
مطابق این استاندارد که بیشتر در معاهدات دوجانبه به عنوان یکی از شروط مطرح میشود، حقوقی را که قانون داخلی به شرط رفتار متقابل برای اتباع کشورهای دیگر پذیرفته است، در مورد اتباع کشور طرف موافقتنامه نیز صریحا پذیرفته است.
UNCTAD World Investment Report 2003, New York and Geneva, United Nations, 2003, Ch V.