در سوک استاد ایرج افشار مقالة

هرچند بدرستی می دانم كه مرگ او چون زندگانی او راهنمای و راهگشای اهل كتاب و ادب و دانش است. گفتگو از مجلّاتی كه او منتشر كرد: فرهنگ ایران زمین، راهنمای كتاب، آینده، و سلسله ای از انتشارات كه هریك ویژگی نمونه وار دارد، مجموعة ایرانشناسی، و كنگره هایی كه آن بزرگ باهمّتی و الا، نخستین با نام كنگرة ایرانشناسی در ۱۱-۱۶ شهریور ۱۳۴۹ در دانشگاه تهران به پا داشت، و سپس هر ساله با عنوان كنگرة تحقیقات ایرانی در یكی از مركز دانشگاهی چون دانشگاه تبریز و اصفهان و مشهد و آخرین كه در اورمیه (رضاییه) ناگشوده ماند. دریغا كه مردْ بزرگ بود، نیك منش بود و نیك كردار و فرهیخته؛ براستی توان گفتن و نوشتن ندارم. در این اوان كه در كار ویرایش و آرایش لیلی و مجنون نظامی هستم، چند بیتی از آن وصف حال و زبان ناگویای من تواند شد: رفتی تو ازین خرابه رستی در بزمگه اِرَم نشستی گر دور شدی زچشمم رنجور یك چشم زد از دلم نه ای دور گرنقش تو از میانه برخاست اندوه تو جاودانه برجاست (رجوع شود به تصویر صفحه) قندیل روانت از روانی افروخته باد جاودانی بر تربت پاكش از دل پاك خون جگرم نثار بینید آن شاءالله كه زود زودم پیوسته بدان جوار بینید جاوید بهشت جای بادت جان در حرم خدای بادت من نیز چو برگشایم این بند آیم به تو بعد روزكی چند • مجتهدزاده، افشار، حسین خدیوجم، محمد روشن، منوچهر ستوده، سیدجعفر شهیدی، شاه حسینی.