خلاصة:
بر اساس تعریف برنامه محیطزیست سازمان ملل متحد، اقتصاد سبز الگویی است که به افزایش رفاه انسان و برابری اجتماعی منجر شود، در شرایطی که خطرات زیستمحیطی و کمبودهای اکولوژیکی را بهطور چشمگیری کاهش میدهد جهت دستیابی به توسعه پایدار و البته بدون تخریب محیطزیست. محیطزیست ملل متحد معتقد است که اقتصاد سبز، علاوه بر کارآمد بودن، باید در ابعاد ملی و بینالمللی عادلانه باشد، بخصوص برای دستیابی به یک اقتصاد کم کربن با حفظ منابع پایدار و مشارکت اجتماعی. یکی از ویژگیهایی که اقتصاد سبز را از رژیمهای اقتصادی قبل متمایز میسازد، ارزیابی مستقیم سرمایههای طبیعی مانند تنوع زیستی و خدمات اکوسیستمی از طریق ارزشگذاری اقتصادی آنهاست. امروزه دیگر نمیتوان به توسعه پایدار بهعنوان یک انتخاب نگریست بلکه بهعنوان یک تعهد است که تمام بازیگران دولتی باید برای نیل به توسعه پایدار تمامی مساعی خود را جهت گذار به اقتصاد سبز بکار بندند. توجه به سرمایههای طبیعی برای هر جامعهای با ارزش است و وجود برنامههای کوتاهمدت، میانمدت و درازمدت در پرتو اقتصاد سبز، رشد و رفاه اجتماعی را برای جامعه به ارمغان خواهد آورد. در این تحقیق مفهوم، ماهیت حقوقی اقتصاد سبز و نقش آن در تحقق توسعه پایدار مورد بررسی قرار گرفته است. توصیف اقدامات بینالمللی جهت حفاظت محیطزیست به تحلیل اقتصاد سبز و نقش حیاتی آن در نیل به توسعه پایدار پرداخته شده است.
Based on the description of the UN Environmental Plan, green economy is a pattern which leads to increasing
the welfare of human beings and social equality while it greatly decreases environmental hazards and ecological
shortages to achieve sustainable development without any destruction in the environment. UN Environment
Office believes that green economy should not only be efficient but also fair in national and international
dimensions, especially to achieve an economy with lower carbon and preserving sustainable resources and social
interaction. One of the characteristics that distinguishes green economies from previous economical regimes is
the direct evaluation of the natural assets like environmental variety and ecosystem services through finding their
economical values. These days’ sustainable development cannot just be considered as a choice, but it should be
regarded as a commitment that all the official role -players should try their best to achieve sustainable
development through green economy. Concerning the natural assets for each society is valuable and the presence
of short-term, half-term, and long-term plans in the shadow of the green economy will lead to development and
social welfare for the nations. In this research, the concepts, legal nature, and the role of the green economy to
achieve sustainable development are evaluated. Describing international affairs to preserve the environment, and
analyzing the green economy with its vital role to achieve sustainable development are also evaluated.
ملخص الجهاز:
برنامه محیط زیست ملل متحد معتقد است که اقتصاد سبز، علاوه بر کارآمد بودن ، باید در ابعاد ملی و بین المللی عادلانه باشد، بخصوص برای دستیابی به یک اقتصاد کم کربن با حفظ منابع پایدار و مشارکت اجتماعی، یکی از ویژگیهایی که اقتصاد سبز را از رژیم های اقتصادی قبل متمایز میسازد، ارزیابی مستقیم سرمایه های طبیعی مانند تنوع زیستی و خدمات اکوسیستمی از طریق ارزش گذاری اقتصادی آن هاست .
با این حال ، علیرغم افزایش در بهره وری و محصول در طول چند دهه گذشته ، امروزه بخش کشاورزی با شاخص هایی همچون کاهش رشد بهره وری (با وجود دریافت یارانه های هنگفت ) کاهش سهم صادرات کشاورزی از کشورهای در حال توسعه ؛ افزایش استفاده از مواد شیمیایی، و در نتیجه اثرات منفی بر سلامت انسان ، اکوسیستم ، تنوع زیستی؛ افزایش سطح انتشار گازهای گلخانه ای؛ و توزیع نابرابر منافع در سطوح بین المللی و همچنین در میان جوامع و بخش های مختلف در سطوح ملی شناخته می شود.
بر اساس تجربیات مرتبط بین المللی و گزارشهای منتشر شده سازمان ملل ، اقدامات موثر برای دستیابی به کشاورزی پایدار در بخش های مختلف شامل موارد زیر می باشند: * بالا بردن بهره وری خرده مالکان از طریق مکانیزم هایی همچون دسترسی به فناوری و بازار مصرف .
١٥- بازار باید پیام های مورد نیاز را به مصرف کننده منتقل کند، این پیام ها شامل ارزش های منابع طبیعی و محیط زیست و تاثرات مثبت و منفی کشاورزی بر آن و همچنین ارزشهای غذایی محصول و فرایند تولید آن می باشند.